Klinkende glazen pitchers, ijskoud bier, werkende fustaansluitingen, alcoholpromillages van 0,5%, laatkomende klooien, de totale escalatiemix pompend uit de speakers en een gezellige groep vrouwen. Dit kan maar één ding betekenen: donderdagavond! Assessor De Wit had weer eens zich bekommert over deze avond wat resulteerde in een avondvullend programma bierfestijn met de dames van Furiae.
Terwijl het collectief zich nog met een houten kop richting ons pied-à-terre, Café Slagroom, moest begeven stonden daar onze goudgele rakkers weer op ons te wachten. Deze avond zou in teken staan van het nuttigen van bier, bier, een wijntje en nog eens bier. Aan het woord de Aad interim, wegens afwezigheid van d’n Praeses, die het genoegen had om onze o zo vermaarde Heldiale Furiae’s Fusten Pitchers Race van start te laten gaan.
MEUL werd naar voren geroepen om zichzelf te ontfermen over zijn team en zichzelf te voorzien van een delegatie die zijn status als ‘Kwaoitong’ niet ten schande zou maken, want ook hij weet wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht. In tegenstelling tot zijn collega captain, wist dhr. Meulenbroek iedereen wél keurig bij naam te noemen en dus stond op voorhand eigenlijk al vast wie er als winnaar uit de bus zou komen.
Afijn, nadat de pitchers rijkelijk waren gevuld en DJ Max Newhouse zorgde voor de nodige muzikale omlijsting werd het startschot gegeven. De drang om te winnen werd mettertijd groter, dus wat beoogd was als gezelligheidsspel veranderde al gauw in een tumultueus duel waarvan het einde nog lang niet in zicht was. Van drie klooien die op de grond lagen tot driemannen op de tafel. Alles werd gedaan voor de zegepraal. Ten langen leste werd er na een nek-aan-nekrace de knoop doorgehakt en kon Team Marrel met de eer gaan strijken.
Nadat ook de andere race zijn sporen naliet vonden de meesten het mooi geweest en gingen de diehards nog richting de stad om de avond elders voort te zetten.
“Drieman!”
