Aan alles komt een eind. Ook aan de Heldiale lustrumactiviteiten van T.H.D. Braque. Stuk voor stuk waren het geslaagde evenementen, tot in de puntjes verzorgd. Natuurlijk, soms kom je dan achteraf tot de conclusie dat je hier en daar een paar euro meer uitgeeft dan voorzien. Het doet er niet toe, het was het waard.
Maar er mistte nog iets. Een waardige afsluiter van ons lustrum. Zo geschiedde dat op 23 oktober jongstleden een bus Braquers, LAB’ers en dates zich begaven naar het rustieke Oud-Turnhout, België. Het was tijd voor het lustrumgala.
Het begrip ‘gala’ is menig Platoon niet onbekend. Echter staat menig gala van CV Plato louter garant voor een goed dronken avond, begeleid door een kneuterige band en een sloot japie’s. Het mag allemaal niet te veel kosten.
Bij het lustrumgala der T.H.D. Braque lag het net wat anders, dat bleek al bij aankomst op de locatie. Bij het verlaten van de bus spreidde zich het zicht op een goed verzorgd oud klooster uit. Ieder koppel kreeg de beschikking over een grote luxe kamer, voorzien van ligbad en kingsize bed. De ingrediënten voor een geslaagde ‘afterparty’ op de kamer waren dus al aanwezig.
Nadat eenieder zich had gesettled op de kamer en zich in zijn of haar galakledij had gehesen, was het eerst tijd voor een rustig drankje in de kelder van het hoofdgebouw. Na een glaasje bubbels en een Oud-Turnhouts speciaalbiertje, mocht het gezelschap een etage hoger plaatsnemen voor het galadiner. Alhoewel de inspirerende speech van onze praeses maakte dat eenieder niet kon wachten tot het diner zou beginnen, werd het geduld beloond met een grandioos feestmaal. Tussendoor passeerden meerdere sprekers de revue, waaronder één van de mannen die in 1990 nog aan de wieg van ons dispuut stond. Tevens werd na maanden hard werken de eerste lustrumalmanak sinds 15 jaar gepresenteerd, waar bij de koffietafel gretig gebruik van werd gemaakt.
Nu eenieder een goedgevulde maag bezat, was het tijd voor feest. Coverband That’s Live, een begrip voor eenieder die wel eens een avondje live-muziek in Tilburg meepikt, maakte haar reputatie waar door ook menig oud-lid van de barkruk af te krijgen. Dhr. Appelhof, bekend om zijn uitgesproken voorkeur voor livemuziek, mocht rond een uurtje of 2 het stokje overnemen met de betere pingpong muziek. Dat het Vlaamse barpersoneel dat ons bediende er zin in had was wel duidelijk, aangezien de hoeveelheid drank per glas bij elk volgende rondje rum, jenever of whiskey leek te zijn verdubbeld. U kunt dus vast begrijpen dat ook voor mij de rest van de avond geschiedenis is. Dhr. Courbois maakte echter nog wel een onvergetelijke indruk, door na het proberen van zijn kamersleutel maar te besluiten dat je met een rake high kick ook je kamer binnen kunt komen.
De volgende ochtend bij het ontbijt deelde men, naast een flinke kater, echter wel dezelfde mening: het was goed. Heren, oud-lid en actief, dank voor uw inspanningen. Ik kan nu al niet wachten op het gala ter ere van lustrum V…