Sommigen onder ons hebben nou eenmaal meer affiniteit met cijfers. Gelukkig maar. Na maandenlang peinzen, zweten, calculeren, koken en plannen was het zaterdag de zestiende van augustus dan eindelijk zover. Het 21-diner van ons Jochempie. Ditmaal mocht het collectief opdraven in het pittoreske Lunteren. Een omgeving die zich kenmerkt door vooral heul veul koeien en dhr. Jansma.
Bij aankomst bleek al dat Jochem de familie Van Vuren het allemaal tot in de puntjes had geregeld. De insteek was duidelijk. Het mocht ons aan niets ontbreken. Een eigen parkeerruimte, wc-units, koelwagens, geluidsapparatuur voor een middelgroot stadionconcert en een scala aan tenten stonden allemaal voor het dispuut klaar. Na een klein welkomstdrankje en een ontvangstwoordje verder begonnen de heldianen aan het diner dat uiteraard wederom voorzien was van een fraai staaltje ritmisch vakmanschap door lichting 2013. Boney M, Frans Duijts en Veldhuis & Kemper maakten ons een geluidservaring rijker. Maar, hier bleef het niet bij. Niet alleen het dispuut, maar ook de ouders en zussen van Jochem hadden wat voorbereid. Zo kwamen we van alles te weten over Jochem zijn AH carrière, collectie zonnebrillen, hoe hij werd begeleid in de dierentuin en meer van dat soort eigenzinnigheden. Na een vermakelijke afstudeerpresentatie en een quiz die vanzelfsprekend glansrijk gewonnen werd door zijn lichtingsgenoten, vertrok het voltallige dispuut richting het uitgaansgebied, te weten metropool Ede.
Na een dolle rit met een van de tien aanwezige taxi’s van de familie Van Vuren, en na een zogenaamd ‘pin-momentje’ van een klein uur, wisten de heren in pak zich dan toch eindelijk entree te verschaffen tot het ietwat pittoreske, maar zeker niet teleurstellende nachtleven van Ede. Opvallend was de Gelderse kijk op het begrip ‘meter’. Waar wij gewend zijn dan een dun stuk hout met een aantal glasgaten te ontvangen, zet men het bier hier in solide kratten die ontworpen zijn om tien glazen zelfs intact te houden bij een val van anderhalve meter. Een idee voor thuis! Toch verruilden we deze kroeg halverwege de avond voor een wat meer ondergrondse tent. Uiteindelijk bleek dat geen vergissing. Lage drankprijzen, veel hitjes en bovengemiddeld veel gewillige dames zorgde ervoor dat iedereen het naar zijn zin had. Voordat we het wisten ging het licht echter al weer aan en begon wederom een doldwaze pendeltocht naar Lunteren. Eenmaal thuis aangekomen bleek dat niet iedereen de genuttigde drankjes evengoed getrokken had. De een sprong hierdoor een koeienweide in, de ander ging in zijn auto liggen en sommigen gingen maar voor de deur liggen. U had er bij moeten zijn.
De volgende ochtend leek het dispuut een kleine transformatie te zijn ondergaan. Van lieve beschaafde mannen de dag ervoor, tot ellenlang tierende horken de volgende ochtend. Gelukkig had de familie Van Vuren hier antwoord op en werden de monden vakkundig gevuld met ontbijt, om zo een einde te maken aan de tirades. Toen bleek dat Bubba tóch niet in coma lag en we de organisatie hartelijk bedankt hadden voor hun gastvrijheid, konden we onze weg naar huis vervolgen..
‘Petje op of petje af?’
