We are going on Ascension day

Nijmegen. De stad van het Kronenburgerpark, de Goffert en de Vierdaagse. Normaliter altijd de rust zelve, maar Hemelvaartsdag was een andere dag dan anderen. Stipt om twaalf uur sprong het collectief namelijk op de burgerrups om een bezoek te brengen aan de dames van Emmeken. Creatief meesterbrein Maud Quen had bedacht om ‘M’ te introduceren als thema voor de borrel. Een thema dat dus creativiteit vereist; dat haalt bij veel Braquers het allerslechtste naar boven. Zo ging Moes als mislukkeling naar de borrel door niks anders aan te trekken dan normaal, trok Kwak zijn gedateerde act weer tevoorschijn en ging Krik als Moes naar de borrel door Floyd na te apen.

Gelukkig bleek Braque ook nog enkele leden te herbergen die wél enig creatief vermogen hebben. Zodoende keken enkele treinreizigers verbaasd om zich heen toen ze een groep mannen verkleed als maneges, masterchefs en Mexicanen door de trein bakken zagen kappen. In de bus zorgden de Helden ook voor gefronste wenkbrauwen. Al helemaal Heuj – ironisch genoeg zittend op de achterbank – zorgde voor verbazing door op de dag van de TOCK minder content voor te hebben bereid dan het bestuur van de zuipende priesters. Eenmaal aangekomen op Nijmegen Centraal wachtte de Helden een icekoud onthaal, tot ontsteltenis van Zaza. De subclubjes zochten vervolgens hun toevlucht naar de verschillende huizen en aldaar kon de borrel van start gaan.

Waar de ene groep geluk had met een grote locatie met ruime tuin, was het voor de ander even doorbijten op een stinkende kleine studentenkamer. Gelukkig hadden de dames van Emmeken erg hun best gedaan om voor ons een zo leuk mogelijke borrel neer te zetten. Zo was het voor Kwak genieten geblazen aangezien hij alleen maar zesjes negens om zich heen zag, Zaza meende door zijn dubbele ice ook het dubbel aantal vrouwen te zien en voor Moes en Brum werd het ouderwets vechten om het bot. Na een heuse shotjesbingo en pizza fiasco vertrok het collectief ieder voor zich met de snelbus richting het o zo gezellige Tilburg, zodat daar nog even wegpiraatje gespeeld kon worden op de GO-scooter (inclusief lekke band) om zo een einde te maken aan een enerverende dag.

“Ik heb even een brainfart. Wat is ‘ja’ in het Frans ook alweer?”