We schrijven 6 september 1990, toen was daar dispuut Braque. 6 toentertijd jonge honden startten een collectief dat 22 jaar na dato nog springlevend is. Inmiddels is het 6-tal veranderd in volwassen, werkende, getrouwde en ietwat kalende mannen en zijn er nieuwe jonge honden opgestaan. Zaterdag 8 september jongstleden was de dag dat jong en oud zich herenigden om onze 22e Dies te vieren. Toevallig was dit ook een van de mooiste zomerdagen dit jaar. Toeval? Nee hoor, zoiets dwing je af.
Afijn, de Diescommissie onder aanvoering van Generaal Groenhuijsen had een prachtig programma voor ons in petto. Traditiegetrouw verzamelden we bij `t Vaticaan om daar alvast een klein drankje te nuttigen. Terwijl papa Frank nog op een oor lag, stroomden er steeds meer zwart-witte truien binnen. Vooral de oudere Braquers onder ons besloten om onze verjaardag lekker casual gekleed te vieren. De een in polo, de ander in een net overhemd en de ander in een t-shirt van een Rockband. Ieder zijn ding natuurlijk.
Eenmaal compleet begaven we ons richting de partybus om naar de op dat moment nog onbekende locatie te vertrekken. De gehele bus scandeerde de naam van dhr. Van Loon, die ook deel uit maakte van de bejubelde Diescommissie. Een volwaardige speech bleef helaas uit, maar al snel werd duidelijk dat we ons richting het altijd zonnige Heusden begaven. Een aangename verrassing. Omringd door water, het gevoel van een oude binnenstad, gezellige terrassen, kortom, een ideale locatie voor de levensgenieters die wij zijn. Maar wat te doen in een dorp omringd door water? Juist ja, bootje varen! En met bootje bedoel ik uiteraard een kolossaal jacht voorzien van alle nodige luxe. De ambiance was fantastisch. Verhalen over vroegah werden aangehaald, politieke debatten werden gevoerd en uiteraard werden we vermaakt met de vunzige verhalen van dhr. Courbois. Dit alles onder het genot van ijskoude biertjes waarvan we vrijwel om de minuut met een nieuw blad verblijd werden. Na 2 uur lang door het pittoreske Heusden te hebben gevaren hebben we de nodige bezienswaardigheden morgen aanschouwen. Oeroude gebouwen, schitterende bruggen, overvliegende helikopters en natuurlijk ook zwemmende koeien! Afijn, na 2 uur varen begon de brommende maag van Beeksma meer decibel te produceren dan de overvliegende helikopters. Kortom, tijd om een lekker hapje te eten. Snel aan wal!
In restaurant Havenzicht, waar alle ogen op de serveerster gericht waren, bereidden we ons voor op een 3–gangen diner. Een dag als deze is natuurlijk niet compleet zonder een aantal mooie speeches. Waar dhr. Van Loon nog steeds de moed niet kon verzamelen om het dispuut te voorzien van een mooie speech deden anderen dat wel. Allereerst Praeses LAB op de praatstoel, met mooie woorden over het dispuut, een eerbetoon aan Kaai van der Zwan en gelukkig kon dhr. Quist ditmaal wel het oprichtingsjaar van T.H.D. Braque herinneren. Na nog wat mooie woorden van dhr. Van Oosterhout konden we aan het hoofdgerecht beginnen en zo geschiedde. Na het eten was het moment daar om terug te keren naar onze thuisbasis in Tilburg. Na eerst 3 keer verkeerd te zijn gereden kwamen we eindelijk aan bij `t Vaticaan waar we de draad weer oppikten. En gezellig was het. Inmiddels zat er alcohol in het bloed en konden we nog even klossen! Mede dankzij Roel en Etienne die met hun onbekwame dansmoves de hele kroeg onveilig wisten maakten, wisten we binnen enkele seconden de hele tent te confisqueren . Verder verliep de avond zoals gewoonlijk; Pauperflesjes bier in de klauwen, Siert achter de vrouwen aan, Wuppie hand in hand met Hocher het Willem 2 lied aan het zingen, je kent het. Inmiddels moge duidelijk zijn, het was een meer dan geslaagde dag en we kijken uit naar 6 september 2013 en de speech van dhr. Van Loon.
WUPPIE SPEECH!!!
