*** Na eenentwintig jaren in dit leven, is Buttie nu een stoere vent. Zaterdag, de vijfentwintigste oktober mocht het Braqueriaanse keurkorps weer eens op pad om een geboortestad van één der 21-jarige telgen volledig af te breken. Op invitatie van Dhr.Van der Kroon mocht Dispuut Braque namelijk komen genieten van zijn traditionele 21-diner. Uiteraard moest Dhr. Appelhof op de heenreis al van zich laten spreken. Door zijn eeuwige getreuzel, geneuzel en apathie kreeg hij het voor elkaar om het halve dispuut de trein te laten missen, waardoor het in pak gestoken gezelschap gesepareerd arriveerde in huize But. Iedereen werd netjes ontvangen en we konden direct genieten van een lekker glaasje bubbels, vergezeld van enkele heerlijke versnaperingen.
Speechen hoort er bij, dat weet iedereen maar vooral Dhr.Van Kouwen, dus But moest er ook aan geloven. Zijn zenuwachtige gestamel leverde natuurlijk enkele oerkreten op vanuit de menigte en al snel was duidelijk dat Mevrouw van der Kroon hier absoluut niet van gediend was. Al snel was het eerste slachtoffer van de avond bepaald in de (ronde) vorm van Dhr. Adriaans. Bijna huilend en robbend klooide hij zich door de avond heen, onder het bijna StrafStaffiaanse geweld van Mevrouw van der Kroon. Dhr. Adriaans prees zichzelf dan ook gelukkig toen het nieuwe slachtoffer zich aandiende. Dhr. Appelhof, vanaf heden “Kuifje”genaamd, stapelde fout op fout en ook hij moest geloven aan de opvoedcursus van mama But.
Het diner, geserveerd in buffetvorm, was wederom heerlijk. Van mosterdsoepjes tot salades,van pasta’s tot chocoladesoesjes, overal was aan gedacht. Met volle magen van het lekkere eten en vooral de ontelbare flessen rode wijn trok het gezelschap de Dordtse binnenstad in voor een onvervalste slemppartij. Na eerst, op verzoek van de Praeses, café de koperen pul te hebben bezocht werd de tocht uiteindelijk zat en gelukkig afgesloten bij café Lekker Belangrijk, alwaar de plaatselijke bevolking ons als een ware attractie beschouwde. Liters bier, kapotte glazen, binnen roken en kapotte tafels waren een greep uit het behaalde resultaat. Dat de betreffende kroeg een week later op de fles ging zal niemand meer verbazen.
Lichting 2006 op de bewuste tafel, vóór deze het begaf
U dacht dat we alles gehad hadden? Neen, natuurlijk niet, we hadden Dhr. Van der Maat namelijk nog bij ons. Op de terugreis besloot Dhr. Van der Maat dat het toilet te ver lopen was en besloot een koffiebeker vol te zeiken. A-motorisch en apathisch als hij is, ging dit natuurlijk grandioos de mist in en hij besloot toen zijn gehele kostuum maar onder te pissen. Bedankt Roel!
Al met al weer een evenement waar we waardig op terug kunnen blikken. Hierbij willen we graag de ouders van Laurens en natuurlijk Mariëtta hartelijk bedanken voor de fantastische avond. We hebben geweldig genoten!