Het verhaal van een eenzame klooi, in retroperspectief

*** 2009 was een goed jaar. Figuurlijk gesproken is een goed begin het halve werk, en zo geschiedde, middels de tweede helft van de oud & nieuw -viering van Braque. Niet de gehele selectie was aanwezig, maar dat mocht de pret niet drukken. De hierop volgende nieuwjaarsborrel bij Plato was geen drukke, maar wel plezant. Zes januari mochten de klooien weer aan het werk. Alhoewel, klooien? In ons aller geheugen gegrift is nog de herinnering aan twee klooien, die voortijdig het veld hadden geruimd. De aanstelling van Tias was altijd al een risicovolle geweest. Prioriteiten waren de grondslag voor zijn val geweest, wat tevens voor Pepijn gold, hoewel zijn desertie als een donderslag bij heldere hemel kwam. Klaarlicht is een woord met twee zijdes.

Klooi Cleo, die ookwel als "Freek" wordt betiteld, meestal in het meer dagelijker leven, hoewel uiteraard enigszins subjectief, stond echter nog fier. Bestuur en sport, dat waren zaken waar hij zich niet actief mee moeide, een bof voor ons allen. Het is niet voor niets dat hier het citaat: "Gezegend zijt hij, die geluk op een prettige wijze weet te combineren" op zijn plaats is. Freek liet zich niet van de wijs brengen door dergelijke decepties, daar deze dan de doldwaze datumregen die daarop volgde ook met wat aan gezelschap resteerde kon voltooien.


Of dit een gemakkelijke aaneenschakeling van gebeurtenissen en treffens was of niet, is wel gebleken. Zonder te spoilen was een der hoogtepunten het einde van de maand Februari. Hierin vond niet alleen de carnaval plaats, waar menig Braquer verraste en verrast werd in allerlei zin door vertoningen in de vorm van kostuums e.d. Hilariteit alom aanwezig in deze dagen en het is jammer te noemen dat deze zo vlak voor de door sommigen betitelde als ‘nu al legendarische’ reis naar Riga. Overschaduwen is een groot woord, alsook relevant. Deze reis reminiscerende, ontspringen tranen, lachstuipen, spreekwoordelijk schaamrood, schampere sneren, gebruuskeerde imitaties, blauwe dijen en torenhoge emoties de dans niet. Sinds een jaar met Braque leuker is dan meeste dierentuinen en interessanter nog dan de zondaghalfmiddag van de gemiddelde d’Artagnanner, hoeft niet vermeld te worden dat in de aanloop naar de zomer vele jolijte zaken de revue gepasseerd zijn, met als uniek event de presentatie van de nieuwste lichting van 1.  Nu een nieuw hoofd Braque sierde, en dat immer doet, kon er alweer gewerkt worden aan een nieuwe generatie Beagles.

In quantiteit zou de vorige lichting best overtroffen mogen en kunnen worden, vandaar dat een waar scala aan persoonlijkheden zich schoorvoetend meldde bij de 1e borrel. Nog bruisender dan een biertje was de 2e borrel, toen de mannen zich van de jongens onderscheidden. Verheugend nieuws was er dus voor enkele uitverkorenen, die weldra hun eigen beproevingen aan levende lijve mochten ondervinden.  

Zo kon de vicieuze cirkel, een zeer plezierige cirkel die elke keer weer op een andere manier eenzelfde resultaat opleverde, weer beginnen. Weer een jaar Braque, moge 2010 het vorige jaar proberen te evenaren! 

Door Cleo