Het was een bijzondere dag, zo bijzonder zelfs dat Frenken voor het eerst in tijden zijn lach tevoorschijn toverde. Wat moet er dan wel niet op deze dag gebeurt zijn? Heeft Rotsvast de hele KB gerepareerd(inclusief internet)? Heeft BFC eindelijk zelf afgewassen zonder gebruik te hoeven maken van de, inmiddels beruchte grijze bak, voortkomend uit het agressieve afwas beleid dat tegenwoordig gevoerd wordt? Heeft hij eindelijk wat te doen gehad op stage vandaag? Nee niks van bovenstaande opties heeft er voor gezorgd dat Stijn vandaag zo in zijn nopjes was. Het kwam door het afstuderen van Luuk van der Pas, de dag dat het dispuut eindelijk verlost zal zijn van de nevelkoning El Paso.
Het afstuderen begon met een uur wachten, Praeses Diederick Goofy, had weer eens de verkeerde tijd doorgegeven waardoor we nog een uurtje langer konden zweten in het zonnige weer. Daarbij opgeteld wilde de afgestudeerde van te voren niks met het dispuut te maken hebben waardoor het collectief, heerlijk kon afkoelen uitzweten in het Marokkaanse theehuisje van de universiteit.
Na lange tijd gewacht te hebben bij de automatische deuren van gebouw P, kwam daar eindelijk iemand uit… Daar was hij dan, Stuko Luko, met een brede grijns op zijn gezicht wachtend op applaus. Dat applaus kwam er ook, heerlijk getimed, waardoor de brede grijns van El Paso veranderde in een ongemakkelijke glimlach. Nadat iedereen Luuk en aanhang had gefeliciteerd met een mooie zeven voor zijn scriptie, was het tijd voor de outfit!
Wegens afwezigheid van Tjarko, deed Meul het woord. Het eerste attribuut was een vuilniszak, vers vergaard vanuit de KB, vanwege Paso’s jeugdige carrière als vuilnisman. Dan het vershoudbakje, doordat Luuk door zijn baantje zag hoeveel voedsel mensen wel niet weggooien, heeft hij er persoonlijk voor gezorgd dat er in de Nijver nooit iemand honger hoefde te lijden. Geen vriezer was veilig voor de restjes van Luuk.
Om de outfit nog wat kleur te geven kwamen er roze yoga pants tevoorschijn. Dit vanwege het feit dat de vriendin van Paso prima past binnen het kaliber quinoakut. Dit kledingstuk zorgde er wel voor discussie of Luuk ooit zelf wel heeft gegeten van zijn befaamde bakjes. De enkeltjes van el Paso waren zelfs dunner dan sommige grassprietjes die in het nabijgelegen parkje te vinden waren.
Het eennalaatste attribuut was een sombrero, om de naam el Paso nog even te benadrukken en vanwege de bijzondere manier waarop de heer van der Pas bier nuttigt, juist via een Mexicano(niet de snack). De laatste gift kwam oprecht van pas, het weer werd steeds grimmiger en onweer was niet uitgesloten. Luuk was dan ook duidelijk enthousiast over dit cadeau.
Het weer werd, zoals eerder gezegd, steeds slechter. Gelukkig was Kees met zijn huifkar net op tijd voordat het losbarstte. De huifkar rit was er één zoals geen andere, liederen werden gezongen, die in het bijzonder in de smaak vielen bij het vrouwelijk schoon dat mee was, een lichtshow waar menig festival jaloers op zou kunnen zijn, en een speciaal optreden van Floyd Mongloid Moonloid. Na een aantal rondjes te hebben gemaakt rond het piusplein en extra rondje van de zaak op tactisch aanraden van Donny zodat we uiteindelijk droog café Bakker konden bereiken. Waar we konden genieten van het beste bier dat hedendaags gebrouwen wordt en van de BBQ die klaarstond. Er werd nog flink geborreld de slimste mensen gespeeld en daarna vertrok een clubje naar de stad.
Luuk, van harte met het behalen van je Master! We wensen je veel succes met je baan beroofd worden door bandieten in Peru!
“DAT ZEI JE ECHT VEEL TE HARD’’