Al met al kunnen we spreken van een meer dan redelijk borreljaar bij dispuut Braque. Afgezwaaide Assessor Achmed heeft natuurlijk al een keurige reputatie als het gaat om het regelen van borrels en zodoende werd er naar een heuse climax gewerkt. Met dhr. Freling veilig in de bibliotheek kon er daarom geborreld worden met Hallee Jakta, Tjallee Plakta Alea Iacta. Onder het waakzaam oog van dhr. van Loon mochten we allemaal op huis komen bij het zusje Mendie van Loon. De borrel vond namelijk plaats op Villa Kakelbont die op haar beurt diezelfde avond haar deuren ook geopend had voor een kijkavond. Dat een van de jongedames al een eerdere goedkeuring had genoten van onze eigen wandelende Shocker kwamen we helaas pas later op de avond achter. Het welkomstcomité van een paar dozijn dames die de kopjes thee maar al te graag wilden verruilen voor een beter spraakwater stond ons op te wachten. Allereerst aan de nieuwbakken Praeses om de misvatting als ons lidmaatschap bij een kanoclub uit de wereld te helpen, het uitleggen dat onze naam geen gevolg van een avondje doorzakken symboliseert en het bijbrengen van enkele wijze lessen. Na veel lof en hulde aan de Braque Knutselclub werd ons cadeau goedgekeurd en kon er natuurlijk een liedje gezongen worden. Liedje, enkelvoud. Want zelfs met een 17 heren is “één liedje wel lang genoeg”.
Na alle formele zaken afgehandeld te hebben, kon er gezellig geborreld worden. Een dergelijke opkomst was gek genoeg niet verwacht en zo ook was onze dorst onderschat. Een heldere ingeving van een van de dames dat we het 4,5 krat bier niet zouden gaan redden was dan ook niet meer dan terecht. Gelukkig voor de Iacta was het geheime alter ego van Biermans Dorus er en voor we het wisten waren we weer voorzien van een kratje of wat. Hulde! Na even de les te zijn geleerd met onmogelijke bierspellen gingen we richting café De Prins om daar eens te kijken of er nog wat hitjes werden gedraaid.
En hoe? Veel hitjes en vooral rook, heel veel rook zorgden voor gezelligheid. Dat er tussen de rookgordijnen af en toe een gros verdwaalde Oost-Europeanen opdoken mocht de pret niet drukken. DJ Discodip wist de avond op een hoogtepunt te brengen door de muziek op niveau nul te zetten en te vragen of wij niet nog een liedje kenden. Dat Praeses Liederencommissie, dhr. Beek, niet was mee gereisd naar weerhield niemand ervan om zijn keel schor te zingen. En na het galmen van het laaste plopje kon er weer worden overgegaan tot de orde van de nacht. Natuurlijk moest er in een nog foutere kroeg geëindigd worden. En waar kan dat dan beter dan in de smalste, drukste en warmste kroeg van Tilburg? De garderobe werd overgeslagen en de tafels werden bestormd. De dorst was inmiddels allang gestild, de danspasjes waren allang niet meer soepel en de zwartwitte muur was inmiddels niet veel meer dan een ingestort en verlept gipsen wandje. Het was mooi geweest voor vandaag, zo ook voor dhr. van Loon. Vraag hem naar het mooiste moment uit zijn studententijd en het antwoord zal luiden: “Het moment dat de borrel met Iacta zonder gevolgen achter de rug was.” De kamer van zuslief was namelijk drie keer gecheckt, met kerstontbijt zou er nog steeds een stoel leeg blijven en dhr. Mattheeuwse had ergens anders eieren voor zijn geld gekozen.
Op naar de Broertjes-Zusjesdag!