De Tour wacht op niemand

December bracht ons ook dit jaar wederom veel festiviteiten; Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw, tentamens en het afstuderen van dhr. van Schaik! We schrijven vrijdag 16 december wanneer het door studie geteisterde dispuut zich begeeft in de richting van het immer imposante Dante gebouw van de Universiteit, alwaar de koffieautomaten maar weer eens geplunderd kunnen worden. Grauwe wolken bekleden de lucht, een snerpende wind waait en het zachte getik van druppels op prullenbakken doet vermoeden dat ook dhr. van der Maat aanwezig is. Slechte voortekenen, zou blijken. Iedereen is immers in spanning, en gedurende het proces wacht men duimend, kruisjesmakend, biddend, nagelbijtend, zwetend als dhr. Mulder, met trillende handen in spanning af. Dan is daar dan het resultaat. De meesten zien het somber in, en teleurstelling heerst. Een ander spreekt van een ‘schappelijke uitkomst’. Echter, ook na de Europa League-loting is er nog wat om naar uit te kijken…

   

Wat heet! Een emotionele begeleider spreekt van het vlammend betoog van dhr. van Schaik, die studietijd kan sieren met een grandioze 8 voor zijn afstuderen! Ondanks het feit dat dit toch een geweldig cijfer is, vertrekt Mark zoals altijd geen spier, en broedt hoogstwaarschijnlijk al op zijn eerstvolgende vraag. Dan is daar toch een brede lach, een grijns zo je wilt, die tekenen van emoties doet vermoeden. In zijn speech is er ruimte voor een kleine ode aan dhr. Appelhof, en kan hij vervolgens ‘beloond’ worden met een letterlijk slecht passende outfit. Een outfit die sommigen op dat moment een trauma oplevert en anderen knakt en aan trauma’s doet herinneren… Dit keer stond er wel degelijk een huifkar, waarin men luidkeels zingend naar ‘t Vaticaan vertrok, alwaar (wie goed gekleed is, moet…) een paar flessen bubbels de pret niet mochten drukken! En zoals Schaik’s favoriet Koentjeee zou zeggen:

Stop!