Het Braque-datediner. Ieder jaar vormt het op haar eigen wijze een hoogtepunt in het jaar van vele Braquers. Niet zozeer om het gegeven dat het inspirerend is om Grind en Klink enkele leden volledig buiten hun comfortzone te zien, maar des te meer om het gegeven dat datediners bij uitstek een Braque-activiteit zijn. Goed eten is immers belangrijk voor de Helden, net als etiquette en ongegeneerd twaalf bakken wijn kunnen kappen zodat je er om half 12 bijloopt als het neefje van d’n Heldiale douchepoepert (overigens niet te verwarren met de aanstaand Praeses van de TSV). Na de blamage van vorig jaar werd het echter wel tijd voor een geslaagde editie. Gelukkig kreeg manifestatie-mannetje Stift dit jaar samen met strakke-broeken-fenomeen Klink de kans om het een gedenkwaardig diner te maken. Na wekenlang zwoegen en smeken wisten de Heeren te zorgen voor een geslaagde line-up. Quen en Zizoef kregen de dag ervoor nog enkele regeltips mee van koning Joey waarna iedereen al helemaal wist wat er te doen stond. Tijd voor vuur!
De openingsborrel was op zijn zachtst gezegd bijzonder. Rokende mensen in de ruimte, een gemiddeld tatoeage-aantal van 8,4 per persoon en diverse Red-Bull-jacka’s om het lijf gebonden. Wellicht verwacht u dat de Heeren zich verzamelen op de gemiddelde kringverjaardag van de familie Brum, maar niets is minder waar. Het Collectief verenigde zich namelijk bij het café waar buurtbewoners ons gelukkig nog niet op een dodenlijst hebben staan. Aldaar borrelden de leden totdat Moesselinho de zenuwen weg had gedronken, waarna de dates werden opgezocht door de Helden en twee buurtbewoners die verdacht veel weg hadden van Appie Gasolina. Klink wist aldaar indruk te maken op iedereen door zijn oude identiteit als slome maogd stabiele fitnesskoning in rook op te laten gaan. Na een korte doch krachtige kennismaking was het gehele gezelschap klaar om bij het theehuisje te genieten van een ongeëvenaard diner.
De binnenkomst was hartelijk, al was het maar omdat Borissandro Busso iedereen in vergevorderd Italiaans duidelijk wist te maken dat het een prachtige dag was. Stift benadrukte dat in zijn gestructureerde speech eens te meer. De vriendin van Toet had ook door dat het een bijzondere avond was en wist met haar foto-skillz zelfs meer toe te voegen aan het dispuut dan Toet vanaf het moment dat hij zijn trui heeft. Begrafenisondernemer Brum en diens vriendin hadden vervolgens al helemaal de smaak te pakken en verdwenen voor de rest van de avond om tijdens golden four hours wat kleffe kiekjes te schieten. Afijn, de sfeer werd er niet minder om. Sterker nog, d’n Heldiale befsnor profileerde zich als de koning van de vino. Een halfuur later werd hij echter de koning van het vomeren, waarna hij alweer snel het mannetje was. Na de vele bakken en gangen werd het tijd om de stad eens te gaan verkennen. De stoere kerels hadden immers veel goalen gemaakt en hadden wat te vieren.
In de karaokebar – tegenwoordig net zo commercieel als Sywert in pandemie-tijden – wist het gezelschap zich duidelijk met elkaar te vermaken. Na diverse hitjes en dito valse noten hielden velen het voor gezien. Het Heldiale polletje liet echter zien dat dat niet voor niets was.
‘’Liefde is als M&A-processen.’’