Drs. T. de Wit’s ‘succesformule’ is al jaren een gerenommeerde theorie binnen de statistici om de maximale Wow-Factor te berekenen. Het simpele: bleek in het verleden een trouwe graadmeter om het aantal klooien te voorspellen. Toch werden er de afgelopen jaren vraagtekens gezet bij het onbetwiste theorema van De Wit. Aan Dhr. Frenken om de status quo omver te blazen en een nieuw strijdplan te bedenken.
Beginnende bij wat hapjes en drankjes op onze eigen stal. Onder het mom van: “Goed eten, want het drinken is ook duur”, had de Kookcie had de hele dag in de keuken staan beunen om zo de genodigden van wat heerlijke hapjes te voorzien. Met wat heerlijke bijbehorende speciaalbiertjes, gepresenteerd door een intense mannenliefhebber, beloofde het een mooie avond te worden. Waar het voorgaande jaren vooral om eindeloze Braqueriaanse monologen en verkooppraatjes ging, was het dit jaar tijd voor een ommekeer, zo vond Dhr. Franken. De heeren-sjaars mochten hierom even kort vertellen wat zij op de eerste borrel te zoeken hadden en hun mooiste Tai Pan herinnering delen.
Nadat de meest provinciaole verhaolen waren gedeeld, waren de Helden er wel weer klaar mee en was het tijd om de sjaars de mond te snoeren met wat vrouwelijk schoon. Zodoende dat de dames van Amendus Amandel bij ons in de huifkar stapten om sip Tilburg op hun vrije maandagavond maar eens van slaap te ontnemen. Twee uur later werd bekend terrein aangedaan om tot in de late uurtjes te feesten, te excelleren in het Braque sterrenteam, elkaar onder te braken, betrapt te worden op zedendelicten en vooral heel hard los te gaan op het podium. Eerstejaars, graag gedaan voor de uitnodiging en misschien tot de volgende.
“Guuiltyyy!!!”
