De DPO borrel, ooit nog een berucht fenomeen. Een avond waarop alle disputen samen fusten aanboden om een topfeest te organiseren voor de vereniging, namens het best lopende en meest invloedrijkende orgaan van Plato. Berucht is het al jaren niet meer, Pr1mus plant tegenwoordig achteloos dispuutsuitjes en het aan daadkracht ontberende Plato bestuur weigert hier consequenties aan te verbinden.
Desalniettemin is er een kleine traditie die moedig weerstand blijft bieden aan de veranderzucht van de overweldigende passantenclubs. Nog altijd wordt zo rond klokslag 12 uur het nieuwe kandidaatbestuur gepresenteerd aan de vereniging. Ho
ewel de club op dit moment nog niet haar zegen heeft gegeven aan de nieuwe garde senatoren, is de kans dat de geselecteerden tijdens de ALV ook niet daadwerkelijk in worden gestemd ongeveer net zo groot als de kans dat Maxim ooit als model bij Andrelon aan de slag gaat.
Een en ander houdt in dat vrijwel volledig Dispuut Braque met enig gevoel van spanning en trots het pand ruim voor 12 betrad. Vrijwel volledig daar het collectief zonder zijn zuchtende Ab Actis aantrad. Onze Limburgse garnaal had zich na een jarenlange groen-oranje-rood
campagne kandidaat gesteld voor de positie van voorzitter in het nieuwe Platobestuur, niks geen foto’s meer schieten voor die nare zwartwittelingen, niks geen flaters meer schieten bij Magisterbestuursgenootjes. Maar gewoon een jaar lang flaneren, bakken vouwen en net iets te prominent doen in vestje.
Het mag geen verrassing heten dat er aan het eind van de avond een Bal met een glimlach van oor tot oor zijn verhaal mocht doen. ‘Goh, Ergo, Uhm, Tja, Goh, Ergo, Dus, Snap je?’ Gefeliciteerd Jort Molenaar met je plek in het Kandidaat bestuur van T.S.V. Plato!
Hulde voor Praeses Djanil
oef! En nu die mat nog.
‘Er zouden er hier zeven staan..’
