ALW
Het is alweer een tijdje geleden, maar daar is na vijftien hele weken dan weer een ALW. Een aandachtig lezer heeft deze term hier al voorbij zien komen, doch zal deze lezer wederom bevreemd zijn door deze afkorting, uitsluitend voor actieve leden. Daarom zullen er geen doekjes om worden gewonden, we hebben het uiteraard over het Actieve Leden Weekend.
Voor de tweede keer in de geschiedenis organiseerde de C.V. weer een tweedaagse Lentepromo. Middels het ongeorganiseerde doch plezante wervingsbureau, a.k.a. de oranje sekte, werd er toch een geniaal feest neergezet om nieuwe eerstejaars onervaren bakkenvouwers te scouten voor de vereniging. Deze zogenaamde lenteleden mochten allereerst kennismaken met een heuse pub quiz om vervolgens de zaal binnen te glippen van ongemakkelijkheid. Gelukkig werd de oranje massa met enige quasi geïnteresseerden later op de avond aangevuld met de Helden van Tilburg. Met gemaakte desinteresse bekeek menig lid vanuit zijn ooghoeken de angsthazen die het afgelopen TOP-week nog niet aandurfden en zich verscholen achter excuses als gebrek aan stufi, studiepunten of ruggegraat.
Liters goud spraakwater verder, moest de club zich omschakelen naar de smakelijke roze substantie die zich rosé noemt. Waar vorig jaar uit trofeeën gedronken werd, leden de straat boven de HeuvelGallery verkozen en menig geheugen lid spoorloos verdween, kreeg Braque een herkansing met de dames van Keiretsu. Door een heuse zomerdag in het pittoreske Tilburg, verblijdden vele studenten zich met glazen roze druivensap om alvast gewend te raken aan wat er zou komen die avond: Bal Masqué. Met de altijd mannelijke maskers op de neus bij Marrel werd er voor een leuke discoborrel gezorgd voorafgaand aan het bal. Na louter integratie en de mores van de avond vertrok het collectief, vergezeld met de dames, voor de derde keer dit academisch jaar richting de morsdode locatie van wel duizend gala’s in een vrijwel capabele staat. De discotrend werd voortgezet op het elegante zuipfestijn, waar natuurlijk Odde, maar ook Bubba botergeil van werd. Uiteindelijk zag men de bui al hangen toen flessen rosé besteld werden alsof de DPO-borrel twee weken vervroegd was en verdwenen er leden her en der.
Met schitterende verhalen en helse katers mocht Braque zich wederom verzamelen, ditmaal echter niet met een groep gleuven bij hun zijde. Voor de meesten nieuw en voor wat ouderejaars een vage herinnering, waarde lezers, het was tijd voor een ouderwetse traditie: de Heldiale Ouderkroostdag. De dag waar vaders en moeders een dag stagelopen bij het dispuut der disputen van nu om het tegendeel bewezen te krijgen van wat menig ouder überhaupt verwacht van de studententijd van hun godenzonen. Klassiek met een stuk taart en een borrel glaasje water om de dag mee te beginnen, stond het collectief te wachten op de organisatie om vervolgens deze handeling verder te zetten bij de bushalte die richting La Trappe zou vertrekken. Zo vertrok men op een ware kruistocht door Tilburg om zichzelf te profileren. Na in de Abdij onderwezen te zijn geworden over hoe het bier gebrouwen werd en het daarna zelf te mogen keuren, kwam deze geslaagde middag dan toch tot een einde. De nicotineslurpers onder ons moesten zich bedwingen voor hun ouders en met trillende handjes zagen zij de dag voorbij gaan. Om de avond af te sluiten ging men zitten bij Cafe Slagroom voor een heerlijk 3-gangenmaal, alhoewel er in het tijdsbestek wel acht gangen geserveerd konden worden. Tenslotte kropen de ouders met hun uitgeputte kroost weer terug naar huis.
“Djarniloef, de bus rijdt in het weekend maar om het uur…”
