Ah, het is weer maart. Waar andere clubjes hun ontgroening lukraak aanpassen en inkorten om klooien te plezieren, houdt T.H.D. Braque wel vast aan tradities en dus markeert het begin van de meteorologische lente ook het jaarlijkse gezelligheidsweekend! Alhoewel, lente? Het landschap werd ontsierd versierd met een dik pak sneeuw. De voorbereidingen van de weekendcommissie ten spijt, een setje sneeuwkettingen stond niet op de paklijst. Zodoende moest buiten de gebaande paden worden gedacht en werd besloten dat er ook een Weber mee ging op weekend.
Dat donderdagavond garant staat voor een slijtageslag heeft u alvorens kunnen lezen op het Heldiale interweb en hier zullen vanzelfsprekend niet nog meer woorden aan vuil worden gemaakt. Een korte recap (verschoning) van de avond: Veel estafettes, veel herrie uit Anne Engels, veel gebrek aan raakvlakken naast het kansloze zuipen en veel dronken klooien.
De weeco besloot herinneringen op te halen en dus keerde het collectief terug naar waar het voor de dropveters allemaal begon. Dit gaf Bubba eens te meer de kans zijn waarde voor het dispuut te tonen: als navigator van de kale consultants bereikte clubje 1 autootje 5 precies op tijd de residentie voor het vrijdagavondprogramma. Het rad van fortjuin werd zonder pardon aan de kant geschoven door de raddraaiers onder aanvoering van wie anders dan dhr. Balders. Weber dacht zodoende dat hij zich wel even binnen kon vechten bij de club. Een nobele poging, maar duidelijk nog een paar treden te hoog gegrepen.
Voor wat betreft de zaterdagmiddag toonde de weeco zich van zijn beste kant en dus werden er de nodige activiteiten van stal gehaald. Zo was het aan Weber de eer om een nieuwe definitie te geven aan het bekende fenomeen speeddaten. Dit ging niet geheel onverwachts gepaard met wat ongemakkelijke stiltes. Na een lange tijd traject waarin het vooral eenrichtingsverkeer was qua advies, sturing en bekommering was het nu aan Weber om het collectief maar eens te beoordelen. Zo bleek Dhr. Van Vuren bijzonder schappelijk, zolang hij zijn kop maar hield en kreeg Stijn 2x wat stof tot nadenken mee. Met dit advies gingen we dan ook de zaterdagavond in om het beste uit onszelf te halen.
Buiten werd het pak sneeuw ingeruild voor een zonnetje en ook bij klooimans verdwenen de zenuwen als sneeuw voor de zon. De ongemakkelijke stiltes werden ingewisseld voor woorden en daden. Uiteindelijk wist Mees Janssen zich te presenteren als zwart-wit waardig en dus heeft hij ergens in het weekend van 2 tot en met 4 maart zijn klooienshirt mogen inwisselen voor de Heldiale trui. Mees, nogmaals van harte gefeliciteerd en maak er een fantastische tijd van!
“Kijk uit, je staat in de splash-zone!”
