30 december 2014 was het zover, Dhr. Neijenhuijs werd 21. Een voorbeeldje en vooral veel aanmoedigingen later was het op 7 mei 2016 eindelijk tijd voor het lang beloofde 21-diner. Waarom het zolang duurde voordat Maxim het collectief bij hem thuis toeliet is onbekend. Wel is bekend dat het eten er niet minder om smaakte.
Eveneens aan het water werd het Heldiale keurcorpskorps ontvangen. Vader Neijenhuijs had zich ingelezen op deze site en had besloten om een heuse bar inclusief tank bier aan te schaffen. Waar dhr. Duijker van de gelegenheid gebruik maakte om nog even bij te kleuren besloot dhr. Van den Pol een nieuw anciënniteitsbeginsel te introduceren. De notulen hiervan schijnen nog altijd ergens op een stapel te liggen…
Toen moeders aankondigde dat de frikandellen op tafel kwamen werd er luidkeels gejuicht door dhr. Meulenbroek. Deze vreugdekreet werd gevolgd door de vraag of er dan toevallig ook een broodje met wat curry bij werd geserveerd. De teleurstelling bij Marrelke stond in schril contrast ten opzichte van de rest van het dispuut toen men zich tegoed deed aan de gehaktballetjes!
Met een schappelijk tempo, waar mvr. Schonenberg nog wat van kan leren, werd er als voorgerecht een fust getackeld waarna de rijsttafel ten tonele verscheen. Dhr. de Wit waande zich terug in Indonesië, de nestor keek met weemoed terug naar zijn sabbatical aan de andere kant van de wereld en de rest van het dispuut stond verwonderd te kijken naar de schalen vol overheerlijke Indische gerechten.
Dat dhr. Frenken zijn jaar aan het uitzitten is het voorgerechtje zich al flink had laten smaken werd duidelijk toen hij bedacht dat de Praeses natuurlijk ook nog een woordje dient te doen. Met horten en stoten werden de nodige liederen ingezet die met hetzelfde gestamel door de rest van het dispuut werden meegezongen. In de overdracht van de Liederencommissie is inmiddels opgenomen om nog louter te schrijven op Dikkertje dab Dap en John de Bever, daar zelfs klassiekers als Angels bij het dispuut onbekend bleken te zijn.
Terug naar de orde van de dag, een 21-diner in Breda dient natuurlijk afgesloten te worden met een potje sjansen in Janssen. Helaas is dit niet voor het gehele collectief weggelegd. Waar het ene lid geen vrouwen nodig heeft om van kleding te worden ontdaan besluit het andere lid bij gebrek aan relationele vrijheden zijn heil maar te zoeken in het bier. Baxim was namelijk in de vroege uurtjes naast letterlijk ook figuurlijk al zijn haren kwijt en zo kon de bus naar de enige echte parel van het zuiden koersen!
“Wow, ben je nu al zo kaal??”
