Waar een doorsnee Woensdag nog wel eens in het kader van ‘gehakt’ of ‘wokken’ wil staan, stond er Woensdag 30 November jongstleden toch wel een uitgebreid maal op het menu. Een waar scala aan culinariteiten lag te wachten voor het selecte gezelschap dat zich de trotse eigenaar mocht noemen van een uitnodiging voor de tweede borrel van T.H.D. Braque.
Een voor een stroomden de genodigden binnen, alwaar hun een behoorlijk 7-gangen diner te wachten zou staan. De Vaticaner Keukenploeg had zich bereid gevonden om zich weer eens van hun beste kant te laten zien. Dhr. Adriaans was zelfs niet te beroerd om elk gerecht meerdere malen voor te proeven. Na een intiem diner bij kaarslicht waarbij zelfs dhr. Appelhof zijn vingers zou hebben afgelikt en een zeer treffende spiets van Praeses van der Zwan was het echter nog geen tijd om ons richting pittoresk Tilburg’s centrum te begeven; er was immers nog een dessert! Geflambeerd of niet; Mo moest toch een kleine tussenstop op het toilet maken na het zien van de overheerlijke warme kersjes die daar onderdeel van waren. Voor ons vermaak was er een leuke quiz Gelukkig was het bezoek van Beeksma aan Alkmaar een ruim halfjaar geleden niet voor niets geweest en lag de halve kaasmarkt uitgestald, waarbij een fruitig glaasje port uiteraard niet mocht ontbreken.
Omdat een kleine ruimte gevuld met een man of veertig nu eenmaal niet lang stand kan houden zonder de testosteron-grenzen de doorbreken, zouden we ons zoals elk jaar keurig op tijd bij de dames van Conserva in de Philip melden. Cafe de Philip, een soort Plato zonder leden, bood ons het genoegen om de oud-Braqueriaanse borrel in de kelder te houden. En geborreld werd er. Het gebrekkige personeel, wat dacht dat shotjes van Apfelklooikorn gemixt met Schrobbeler ons wel zou smaken. Helaas tapte dezelfde man nog langzamer dan dhr. Adriaans de Batavierenrace uitliep, nog slomer dan een afgeladen MDLOoto en bovenal nog trager dan de studievoortgang van dhr. Beek. Ondanks dat gegeven werden we na enkele fusten bier, sloten whisky, bladen shotjes, tongen op de trap, Foefelen op de toiletten en vreemde escapades van klooien toch om 4u de kelder uitgeveegd.
Omdat een borrel nou eenmaal geen borrel is zonder naborrel, werd ‘t Vaticaan opgezocht om nog even rustig na te borrelen drie keer zo hard feest te vieren. Scouting blijft voor jongetjes, en alcohol en jongetjes gaan slecht samen. Ons aller Akela besloot zich daarom met een niet nader te noemen Conserva terug te trekken in het drankhok om zich daar te laten opsluiten. Nadat het dispuut schappelijk was geweest en ze dan toch maar bevrijd had, bleek dispuut Braque toch weer een gemiddelde cupmaat rijker te zijn. Goed voorbeeld doet volgen, en niet veel later had nagenoeg half Braque, onder toeziend oog van nieuwbakken Praeses van der Maat (die zag dat het goed was), van dispuutskleding geruild met een dame van Conserva. Uiteraard tegen het zere been van de Eeuwige Praeses. Lang nadat de zon op was gekomen, moest men dan toch eindelijk een keer op huis aan, maar schoten superlatieven tekort voor de kwaliteit van deze borrel!
Godlike!