Nu het nieuwe semester is gestart, waait er weer een wind binnen de muren van de KB die als louter gezellig bestempeld kan worden. Nadat de klooien de afgelopen dagen onze villa flink onder de hamer had genomen, was het huis in een staat beland waarin je het haast vousvoyerend moet aanspreken. Afijn, Op donderdag stonden Conserva de leden perplex toen Luke assesorius tampeloeres met naar beneden afgerond 43 flessen apfelkorn kwam aanzetten, als dat geen muiten wordt! De opmerkingen “dat gaan we nooit op krijgen” werden al snel tenietgedaan en na 22:47 moest men al genoegen nemen met het vertrouwde gele brouwsel met een blonde schuimkraag. De gezelligheid werd er echter niet minder om en nadat de klooi traditiegetrouw de duikboot in ging, werden al dansend en viool-imiterend de bedjes opgezocht.
In de ochtend waande de Helden zich in een felgroen heuvellandschap wat door de locals “teletubbieland” wordt genoemd toen stinky winky in de keuken arriveerde. De paarse barbapappa met een driehoek op zijn hoofd zat vervolgens de oven vol te stouwen met lauwe tosti’s en broodjes ei waar Rob Geus “niet vrolijk” van zou worden. Zodoende vertrok het gezelschap naar een soortgelijk felgroen heuvellandschap onder de rook het genot van vapes, om het stulpje voor de komende dagen te verkennen. De WeeCo had zijn best gedaan om een huis met een kelder uit te zoeken met een maze runner-achtige koude oorlog bunker home gym pingpong kerkhof vibe. Na de avondmaaltijd bij de plaatselijke Italiaan waar Boris Battlebus zijn gerecht met vijf booms had beoordeeld, werd de rest van de avond voortgezet. Een avond die in het teken stond van een pittoresk ras-Amsterdams café, een rustgevende sauna en skippyvoetballen. Toen de haan de volgende ochtend kraaide was het tijd voor een select groepje Braquers om de Waalse modderheuvels te trotseren op de fiets. Dat Ploert-Jan deze fysieke uitdaging aanging met zijn pakschoenen is tekenend voor hoe hij sport beoefent en was eigenlijk voor niemand een verrassing. Nadat de rest van de leden de tijd verdreven had met het uitvoeren inspirerende dansjes, een lekker bad nemen en een nu al legendarisch tafeltennistoernooi, kon het gezelschap aanschuiven voor het levenswerk van Miguel “Herman den Blijker” den Otter. Menig traantje werd weggepinkt toen de laatste woorden van Zaza, Q, Heuj en Snof werden verteld, waar de routiniers de nodige adviezen gaven aan de jongere garde van het collectief hoe je het studentenleven moet overleven. En uiteindelijk, na veel gestamel en gejammer, vocht de Klooi zich dan toch nog stapje voor stapje omhoog richting het felbegeerde zwart-wit.
Uiteindelijk was het ontbreken van een lichtingsband geen probleem en via verscheidene omwegen ontving Ruben Verheul na tijden van nalatigheid ergens in de nacht van donderdag op zondag zijn trui. Proficiat!
‘Gilles ja, dat is gewoon een simpele gast’