Wat is er de afgelopen weken maanden met Heerendispuut Braque gebeurd vraagt u zich af? Heeft de laatste lichting definitief het licht uit gedaan bij de Heeren van weleer? Is tikkende tijdbom Achmed dan eindelijk af gegaan? Is het hele dispuut verwend met ieder hun eigen Sammie? Niets van dit alles waarde lezer, een veel te luie ietwat comateuze trekjes vertonende huisschrijver is wat er aan scheelt! Want er is genoeg gebeurd de afgelopen tijd;
Zo waren er weer tradities om in ere te houden. Het oudste sporttoernooi dat onze vereniging rijk is heeft wederom plaatsgevonden; het Braque Squashtoernooi wordt ook dit jaar nog niet begraven maar mocht zelfs zijn 4e lustrum vieren. Gelukkig voor de Praeses Squash was dit alles binnen een middag geregeld, helaas voor de rest van Braque betrof het dan ook diezelfde middag. Onder toeziend oog van enkele Helden die een twintig jaar terug dit concept uit de grond hadden gestampt werd ook dit jaar weer tot zichtbaar ongenoegen van de Quaestor het fustje leeg getapt en tot in de late uurtjes door geborreld en dat vroeger alles beter was daar werden we nog even vriendelijk aan herinnerd.
Daarnaast werden ook de banden buiten Plato eens flink aangehaald. Zo werden we uitgenodigd om met de dames van Keiretsu mee te gaan naar het A One Kart-toernooi. Na een borreltje op huis werd er ook nog een poging gedaan tot het zingen van een liedje. Dat de ontgroening voor enkelen te vroeg was afgelopen bleek wederom maar goed vroeger was toch alles beter. Na de kelen eens even flink te hebben gesmeerd en daarna weer schor te hebben gezongen werd er afgereisd naar de Voltage. Onze hoop werd gevestigd op Humberto Alonso die zijn reputatie meer dan waar maakte en reed keurig de snelste ronde. Gelukkig waren de dames van Keirtetsu er om de tijd te verdriedubbelen zodat we niet met prijzen huiswaarts hoefden te keren. Hulde!
Een kleine week erop was het alweer tijd om de spelersblouse te verruilen voor het rokwit maar niet voordat er een borreltje of wat op het terras waren gedaan. De weergoden waren ons namelijk bijzonder goed gezind die dag en waardoor het kwik zelfs boven de 25 graden steeg. Dus leek het een enkeling verstandig om een biertje of wat op het terras te doen, even later werden we door Braque’s eigen hofleverancier gebeld om maar even een rosé te proeven voor aankomende T.O.C.K. Nu waren Kwik, Kwek en Kwak ook de beroerdste (nog) niet en moest dat er ook nog wel bij kunnen. Na een flesje of wat werd er toch maar aangedrongen dat we huiswaarts moesten keren en een bodem met terugwerkende kracht moesten gaan leggen. Immers moest er enkele uren daarna op de jaarlijks terugkerende whisky-trein gestapt worden bij het Bal Masque. Eenmaal aangekomen op thuishonk ‘t Vaticaan bleken de gezichten flink verbrand te zijn, de zin was ver te zoeken en de whisky-trein werd een uurtje uitgesteld. Wel waren er maskers in overvloed en wel in de kleuren rood en blauw! De gedachte achter deze primaire kleuren is nog steeds zoek maar dat mocht de pret niet drukken. En gelukkig was bijna iedereen aanwezig dus kon onze reputatie weer even flink worden opgepoetst.
Jammer genoeg lag het peil op locatie zelf iets minder hoog, disputen die nog steeds niet snappen dat je op een gala niet in das loopt, disputen die in plaats van een masker een driejarige hun gezichten laten volkalken of disputen die zo nodig een statement moeten maken en allemaal een avond in hun lievelingsbroeken mogen lopen. Hilariteit gegarandeerd. Het waren ook de leden van datzelfde dispuut die een nog groter stempel willen drukken op de avond door te tonen dat men wel degelijk van een herenmannendispuut kan spreken. Dat dhr. Lagas het allemaal niet meer aankon bleek wel toen hij als held op sokken meteen op STOP drukte, helaas van hem was er geen brand om te blussen. En of meneer even €600 kon aftikken, helaas voor hem was ook voor terrastijger Lopez een vaatje teveel van het goede dus was er geen geld zat. Zat werd er ook gedronken, met name van de rosé die de T.O.C.K.’s eigen Ballotagecommissie niet was gepasseerd. Maar ach, het bier ging ook vervelen en morgen kwam de stufi weer binnen. Sommige leden hadden het helaas niet in zich op het einde van de avond te halen en werden ‘headfirst‘ de taxi in geKwakt en richting huis gebracht. Dat uw beste vriend de taxichauffeur hiervoor eerst drie keer de ringbaan rond was gereden bleek de volgende morgen wel aan de portemonnee. Maar goed, de stufi was weer gestort.
Dat er niet alleen geborreld werd bleek wel een week later toen er nog geen half elftal afreisde naar de velden van S.C. Olympus. Daar vond het PIOT Voetbaltoernooi plaats waar ook de gemiddelde burger zich een dagje kon vermaken met sport en spel (lees: kan vermaken met het uitdelen van doodschoppen van een aantal studentikoze gezelschappen). U merkt het al, een dag gevuld met louter gezelligheid. Maar dat mag je ook wel verwachten als men €10 betaald voor een bak lauwe lasagne en een gedeelde laatste plek. Na het eten werd team Braque 1/2 versterkt door nog een handvol Heeren waardoor Braque op volle oorlogssterkte weer dansjes kon gaan dansen in de kantine. Toen dan ook foetusneus Freek van de grond was getrokken, er weer oud Braqueriaans een stel burgerlijke paupers werden geprovoceerd en het hele plafond was omgetoverd in een ware sterrenhemel kon er weer huiswaarts gelift worden.
Met vlijt en liefde?!
