Tijdens het datediner van dit jaar staat er veel op het spel. Met het lustrum in het verschiet is het alom bekend bij de Helden dat er zaadjes geplant moeten worden – zowel spreekwoordelijk als letterlijk. Voor het lustrumgala is het namelijk van belang dat ieder een date heeft, zodat je spoedig je excuses kunt maken wanneer je onverhoopt een Quist-type tegenkomt en zodat je overtuigend kunt meepraten wanneer Leijs weer begint over zijn polygame verleden. Afijn, een generale repetitie dus.
Terwijl de dates op de KB werden ontvangen, waren de heren in het café daartegenover gesprekken van het vertrouwde welbespraakte niveau aan het voeren. Onderwerp van de dag: kon men weer met een goed geweten ten strijde trekken na recentelijk een chlam-scare te hebben gehad? Met overtuiging klonk het affirmatief, echter bleef er wel een twijfelachtig gevoel in de lucht hangen of het wel zover zou gaan komen.
Ten eerste ligt hieraan ten grondslag de falende randvoorwaarde voor een geslaagd datediner: dates. Verbazingwekkend genoeg bleek de uitspraak “ben je nou naar mijn tieten aan het kijken” namelijk geen teken van romantische affectie door te laten schemeren. Zodoende was aan enkelen de taak om deze avond met een vriendendate af te leggen en te vechten – of niet – tegen primaire instincten in een ruimte die verder gemarkeerd werd door een aroma van feromonen, goedkoop parfum en voedsel dat enkel goedgekeurd zou moeten worden voor uitkeringstrekkers en dergelijke sloebers.
Dat laatste was wederom een gevolg van het naderende lustrum en de bijbehorende laagconjunctuur in de vastgoedportfolio’s en overige spaarpotten van verscheidene leden. Dit vereiste dat het diner georkestreerd werd in café Brick – of, zoals de Praeses het subtiel verwoorde, “een tent voor ordinaire burgers.” Hoewel, hadden ze maar burgers. Het bleef daarentegen bij koude runderlapjes en een kaasplankje.
Toen de uitbater lucht kreeg van de feromonen onze houding tegenover zijn etablissement, werd het tijd om de kroegen van Tilburg op te zoeken. Al snel waren de Amsterdammers te vinden in de karaokebar en stond de overige minderheid starnakel in de Boekanier, alwaar een enkeling een glas naar zijn hoofd geworpen kreeg wegens openbare intimiteit en een ander ogenschijnlijk de huig van zijn date verkoos om zijn handen te wassen na het urineren. Gelukkig resulteerde dit alles in een indicatie van een hoogconjunctuur binnen de T.H.D., aldus een polletje de volgende ochtend.
Dank aan alle dates voor een prachtige avond, wellicht zelfs ochtend en, in het opzienbarende geval van Grind, toekomst.
“Het eten hier is niet al te best”