Jammerend vallen de eerste bladeren van de bomen af, de eens blauwe lucht neemt een kille toon aan, vergelijkbaar met de toon op het gezicht van Miguel “American Psycho” Den Otter wanneer de markt gedaald is. De introperiode is van start en daarbij horen uiteraard draaiboeken strakker dan het gemiddelde shirt van Klink, half geïmproviseerde verhalen van klooien en Labbers die een of ander lulverhaal komen vertellen waarin uiteraard niet te veel over de ontgroening wordt verklapt en rekening wordt gehouden met het GA komen vertellen over hun uitgekozen biertje.
Met de disputentochten achter de rug is daar hét moment om, van de steeds kleiner wordende groep nieuwe sjaars, de parels van de Oc’ers Pioters kiezelsteentjes te onderscheiden. Dat werd gedaan in een kenmerkende vergadering waar Luke “ik vond het wel een chille gast” Kemps, je raad het misschien al, iedereen wel een chille gast vond. Mede dankzij de vele controversiële meningen van de andere leden: “relaxte gast” “prima gast” “maagd” ontstond daar dan toch een smoelenboek een soort opzetje van een opzetje van het smoelenboek. Maak er wat moois van Loebas!
Wat moois heeft hij er zeker van gemaakt want klokslag 18:47 stonden daar 11 nieuwe muiters voor de deur. Oh wacht tuurlijk niet, een Vatos klooi besloot vijf minuten te vroeg te komen, echt, ze worden elk jaar dommer. Nou goed, ook dit jaar begon het weer met een speciaalbier proeverij waar we uiteraard geen enkel verhaal hebben gehoord dat ook maar iets met bier te maken had. Na wat motiverende woorden te hebben gehoord over de broederschappen en vriendschappen voor het leven die je binnen Braque opbouwt. Naast de stripclubverhalen die daar uiteraard bij komen kijken, werd het dan toch tijd voor de huifkar.
Na de welbekende stoomkamer vol met koprollen, gezongen liederen waarbij menig klooi verbijsterd staat te kijken en de “daar boven op die berg” grappen was het tijd voor de stoel-sessies. Na ambachtelijke verhalen over griep tunnels (onthoudt dit, is belangrijk voor later) wordt ook de term “pisklooi” een nieuw leven in geroepen. Waar we nog een euforisch verhaal over de bloemetjes en de bijtjes te horen kregen, vergelijkbaar met een gemiddelde cabaretvoorstelling, kon plaatsgemaakt worden voor de volgende traditie.
Na lang wachten was het eindelijk tijd voor de traditiegetrouwe borrel met de gele muur. Met als thema “Tikibad” werden van tevoren prachtige versieringen opgehangen met hulp van Conserva. Echter moet ik bekennen dat de attributen er nog slechter bij hingen dan de kerstversiering op Auschwitz. We weten allemaal wat voor kille sfeer daar hangt. Met wat correctie van een aantal Braquers op het witte paard hing het er allemaal weer vrolijk bij. Alhoewel Rintje dit jaar wel de snackshift wist te bemachtigen, wisselde hij de rust die daarbij komt kijken in voor een grimmige afterparty. Gekenmerkt door Micheal Michelle Michel Miki Mike die besloot 500 snacks in haar mond te proppen. Dat is minder aantrekkelijk dan het wellicht klinkt, gezien die mond ook de tong van een niet nader te noemen ex-penver heeft verwelkomd. Na nog wat patsergedrag van een ondertussen welbekende vierdejaars kon ook aan deze borrel een eind gebreid worden.
Dank voor jullie aanwezigheid mannen!
“Per ongeluk een half maandsalaris in de slip van een Tsjechische hoer gestopt”