Elk willekeurig beroep in pikante vorm, mannen als vrouwen, bovensloters die het zuiden ineens bezoeken. Het was in het voor sommigen te lange weekend van 8 tot en met 12 februari weer tijd voor het feest dat meer ongewenste zwangerschappen met zich meebrengt dan in heel India: Carnaval! Waar menig persoon het na een weekendje snel laat afweten treedt dispuut Braque traditiegetrouw buiten de grenzen van Kruikenstad om daar de gemeentekas van Cuijk te spekken.
Verzamelen gebeurde daarom vroeg op het Centraal Station. Niet zo zeer omdat we daar moesten zoeken naar een 5e klooi verkleed in onzichtbaarheidsmantel en ook niet omdat het zien van haastende arbeiders nu eenmaal prettig is voor de kater. Nee, omdat er dit jaar een eeuwig durende reis met het OV moest worden gemaakt. Aangekomen op het station werden we onthaald door broodjes kaas, bier en nog meer broodjes kaas. Meteen maar doorgaan was dan ook het motto om vooral niet te hoeven denken aan de man met de hamer die na een keer of vier te hebben afgezegd de volgende morgen onvermijdelijk en onwaarschijnlijk hard zou aankloppen. Na een treinrit vol afkeurende blikken te hebben gehad werden we in Nijmegen Centraal onthaald door nog 200 andere malloten. Die het net zoals wij het in hun hoofd hadden gehaald om weer in het zichzelf overeind houdende smerige en stinkende pak te stappen. Vanuit daar werd de sprinter richting Cuijk aangedaan en alsof ze erop getraind waren wisten de ‘sfeerbegeleiders’ het sprintertje vol te duwen met nu al dronken tienerbollen, studenten, tafels en alles wat daar tussen past. Die allemaal met maar één doel voor ogen, deelnamen aan de tocht der tochten, door weer en wind en dat er slachtoffers gaan vallen staat vooraf al vast. De climax van het Carnaval, de Kuukse Elfkroegentocht.
Echter begon deze editie van de Kuukse Elfkroegentocht met een klein probleempje, er waren namelijk geen kaarten gehaald voor dit uitverkochte evenement. Afaal! Een mooi man zei ooit; “Je moet niet in problemen denken maar in oplossingen!”. Zodoende kon ook deze traditie weer worden voortgezet, echter niet voordat we hadden gekeken naar: de achterkant van een hamburgerkraam, de achtertuin van de burgemeester van Cuijk en meneer Pastoor en zijn mooie grafzerken. Toch wist uiteindelijk het volledige mee afgereisde dispuut inclusief tafel, rookdoos, geforceerd lachende klooien en meters bier zichzelf binnen de hekken te werken.
Dat achter de rug hebben beloofde het uiteindelijk toch nog de dag te worden waar we al zolang naar hadden uitgekeken. Maar met tientallen kroegen, pleinen en andere gezellige gelegenheden zou dit weinig problemen gaan opleveren. Althans dat zou je zeggen, ware het niet dat na een zeven bier een stel Braquers de drang had om zich van de groep te distantieren en het in zijn eentje ontzettend leuk te hebben. Gelukkig deed het meerendeel niet mee aan de Elfslettentocht en werden er gewoon kroegen binnengewipt bezocht in plaats van Jokerverslindende vrouwen. En met succes! De enige stempelkaart die Braque rijk was werd verzilverd en zodoende kon men weer huiswaarts gaan. Ware het niet dat heel Zuid-Nederland via hetzelfde boemeltreintje richting huis wilde. De twee uur wachten hebben we onszelf maar bespaard en omdat het weekje toch al niet zo duur was werden we middels taxi’s keurig bij station Nijmegen afgezet. Na een man verkleed als oom Agent ervan te hebben overtuigd dat de Braque statafel toch echt van ons was konden we dan toch richting het echte Zuiden afreizen. De een wat eerder dan de ander maar dat mocht de pret niet drukken. We konden met een goed gevoel en godzijdank het volledige gezelschap minus een aantal accessoires weer terug naar Tilburg. Die komen we volgend jaar wel ophalen!
Oh, je hebt gewoon geen zin om op de tafel te klimmen?
