T.H.D. BRAQUE

Dat de tosti’s van Café Slagroom gretig aftrek vinden is onder studerend Tilburg een gegeven, dat Slagroom echter meer te bieden heeft dan een geroosterde boterham ham/kaas is bij de gemiddelde student niet bekend. Echter, men weet dat het zwart-witte collectief niet voor zesjes gaat en dus de gemiddelde student niet vertegenwoordigd. Het dispuut weet namelijk dat er meer te halen valt bij de buurman van BP. T.H.D. Braque is gelukkig de slechtste niet. Het Heldiale keurkorps haalt graag zo nu en dan een clubje tussen het modale studentenvolk bij de plaatselijke sauna uit om te laten zien dat er meer bestaat dan fluitjes kappen voor hoofdprijs in een tent waar Abu op een gemiddelde stapavond niet binnen past. Dit keer waren de dames van Papillon de gelukkigen! Dispuut Papillon en het collectief houden er tezamen een rijke borreltraditie op na. Zo is er een Springbreak-poster die nog altijd boven het bed van de scriptor domus hangt, staat er nog altijd een fust op 1 van haar leden en zal het gat in de hersenen van Tuba van de meest recente variant waarschijnlijk nooit meer helen. Echter sinds die tijd werd Freek vervangen, klom een teringventje op tot Praeses en wist dhr. Knoops zijn blessures achter zich te laten en weer op de markt te verschijnen. Kortom, het was alweer even terug dat er fatsoenlijk samen geborreld werd en men kon dus stellen dat het “weer eens tijd werd”. Dat de dames van Papillon hier iets eerder achter waren en Braque daar een wissel voor nodig had daargelaten..            Ditmaal geen Bal Masque en ook maar geen rosé. Het dispuut besloot zijn academische vaardigheden alle ruimte te geven en een avond op te offeren aan de onderzoeksvraag: “Hoe ziet een borrel met enkel speciaal bier eruit?” Met deze nobele intentie werd het eerste fust aangeslagen waarna de dames al snel volgden om ons daarin te ondersteunen. Na enkele luttele uren borrelen konden de volgende conclusies getrokken worden. Het eerste fust speciaal bier werd nog nét iets sneller opgedronken dan dat klooi Tsjøærdt een datediner-uitnodiging wist te regelen. Dat het menneke net zo gemakkelijk van de hak op de tak springt als de samenstelling van het door kastelein Tuba geschonken bier bleek later. Enfin, het bier ging er sneller doorheen dan vrouwen op de lijst van Aad. Uiteindelijk bleek dat het volume toch écht op standje maximaal stond, ze écht geen alcohol wilde en dat clubje 1 niet de baasjes van de borrel waren. Zoals elke goede borrel betaamd wist men de plaatselijke horeca ook met een bezoekje te verblijden en konden uiteindelijk de dames van Papillon tot ziens gewenst worden!   “Een muis!!”

Terwijl T.H.D. Braque nog steeds druk doende is met de viering van het vijfde lustrum, mocht ondertussen onze geliefde CV alweer haar achtentwintigste dies vieren. Op voorhand stond vast dat dit een succes zou worden, daar ons aller Aad zich had opgewerkt tot voorzitter van de Diescommissie en zodoende de vereniging mocht laten zien hoe men een fatsoenlijke dies neerzet.

Op zondag mocht het collectief zich melden voor alweer de zoveelste receptie van het jaar. Dat de vele recepties hun nasleep hebben, kwam naar voren uit het feit dat dhr. De Wit spontaan last had van een zenuwinzinking en er zodoende een tweekoppig bestuur mocht recipiëren. Gelukkig was er binnen het DPO eindelijk wél saamhorigheidsgevoel en zodoende werd de keuken eens van waardevolle toevoegingen voorzien. Als klap op de vuurpijl mocht ook nog eens de almanak in ontvangst worden genomen en dus keerde iedereen tevreden huiswaarts.

Een dagje later werd er weer ouderwets geïntegreerd met de dames van Conserva. Dat beide disputen er zin in hadden werd duidelijk toen bleek dat gezamenlijk bijna een derde van de totale capaciteit werd bezet. Nadat men een tweede hypotheek had genomen om een flesje wijn te kunnen bekostigen kon er genoten worden van het diesdiner, welke plaatsvond bij Villa de Vier Jaargetijden. Echter hadden de dames nog iets tegoed. Met een indrukwekkende speech wist Peerke de Praeses de aandacht van de gehele zaal op zich te vestigen en de dames te verblijden met de verlate lustrumcadeaus. Na het diner was men nog niet op elkaar uitgekeken en zodoende werd de avond verder gezet in de Live. Hier werd genoten van een eindeloze stroom aan pitchers bier, levensliederen gezongen uit volle borst en de kippetjesklooi die klooi Tsjøærdt aan vrouwelijk schoon gezelschap hielp. Ergens diep in de nacht keerde men weer richting huis om even bij te slapen voor de verdere festiviteiten die de week nog ging brengen.

Twee feestavonden tussendoor betekenden dat de week goed was gevuld, echter zou het hoogtepunt pas op vrijdag plaatsvinden. Het stof werd weer van de rokkostuums geblazen, de hemden werden weer gestreken aangetrokken en de blinddateservice leverde puik werk. Goed eten is belangrijk en dus werd St. Sjaak aangedaan om een goede bodem te leggen voor de rest van de avond. Met de broeken veel te strak begaf het collectief zich per taxi dan wel tweewieler richting het Willem II stadion voor het gala. Daar bleek wel dat de bodem die gelegd was niet bij iedereen voldeed, daar op een gegeven moment een enkeling met bier stond te strepen. Na een avond vol bier en consumptiebonnen werden de taxi’s opgezocht, waarop de galaplicht niet kon worden geïnd.

Het is weer eens zover, het ganse land is in rep en roer. Een lek van de commissie Stiekem? Neen, beste lezer. De eeuwig durende pietendiscussie? Ook al niet. Er zijn weer klooien gesignaleerd! Zeven jongens mochten zich presenteren aan het dispuut om zo de eerste stappen te zetten richting het felbegeerde Beagle shirt. Dat er nog een lange weg is te gaan, bleek uit het feit dat men nog geen enkel idee van anciënniteit had en dat ook niet ieder kopje van de site even nauwkeurig was bestudeerd. Gelukkig was Smit wél aanwezig en zodoende kon er toch nog iets van de avond worden gemaakt.

Na een avond vol gestamel, stiltes, geen kerstverlichting, dikke buiken en vooral geen lied, hebben de heren Jort Molenaar, Harmen Grobbe, Luuk van der Pas, Matthijs van de Pol, Tom Kanters, Maarten Nijmeijer en Diederick van de Goor uiteindelijk toch het Beagle shirt in ontvangst mogen nemen.

Klooien, succes de komende periode….

We schrijven 5 november 2015. Slechts een select aantal eerstejaars was waardig bevonden om nogmaals met het Heldiaal collectief te komen borrelen. Waar voorgaande jaren het eerstejaars gespuis nog last leek te hebben van een borrel op de vooravond van de onze, bleek ditmaal dat vooral de andere borrels het moesten ontgelden. Acht frisse heren mochten zich om stipt 17.30 melden op huis waar voor ieder kilo’s varkenshaas en een ferme lik knolraappuree een culinair hoogstandje was bereid om de avond mee te beginnen.

          

Na een goed gesprek en een paar flessen glazen port kon het gezelschap zich richting huifkar begeven. Het is jammer te noemen dat bijna elke club zichzelf tegenwoordig eenmaal per introperiode in een dergelijke veewagen laat hijsen of pretendeert na twee jaar van een jarenlang gebruik te kunnen spreken. Echter stond Kees gelukkig traditiegetrouw klaar met de ‘Champions League’ onder de huifkarren. Dat men van Europa’s nummer één in een dag af kan zakken naar een te kleine en overvolle ‘Jupiler League’ bleek later die avond. In de huifkar werd maar weer duidelijk hoe goed de band tussen het huidig kader en het LAB dhr. Van Tankeren is. Nadat dikke tetten, kartofelsalad de bekende liederen ten gehore gebracht waren, werd de lustum-liederenbundel gepresenteerd en kon er koers gezet worden naar Brabants gezelligste feeststal.

Aangekomen bij Hooijen werden de heren sjaars verwelkomd op de eerste tweede borrel door de Praeses. Zoals alle jaren was er aan het interieur niets gewijzigd en stond de stoel weer op zijn plek. Na onverstaanbaar gestamel, Dorus van Mosselveld die toch nog even wilde melden dat hij bij de radio werkt, strijdliederen van FC Zwolle Ultra’s en klooien die vonden dat de oud-leden maar even hun gemak moesten houden kon dan eindelijk de staldeur achter ons dicht getrokken worden en werd er terug gereden naar het veilige gebied binnen de ringbanen.

          

Hier werd geborreld met de dames van Conserva. Zoals elke borrel met de gele vlek betaamd stond links een Conserva zuur te kijken, zocht rechts een ander alweer toenadering bij de heren sjaars en werden er kledingstukken vernietigd uitgewisseld. Omdat de Assessor te druk was met het zoeken van bevestiging op zijn interne zaken besloot de Quaestor zijn licht te laten schijnen over het externe beleid. Ergens diep in de nacht vond café Slagroom het wel welletjes en werd er verder geborreld op huis bij Conserva. Dat het niet nodig was om nog liters goud in te slaan maar dat men genoeg had aan slechts tien liter Bacardi bleek uit de bleke gezichtjes van de ‘autistenclub’ de dag erop. Chaos, ongenodigde klooien en de bacotrein passeerden nog enkele luttele uren de revue, maar daarna was het toch echt tijd om collectief de Conserva bedjes op te zoeken.

 

“In één zin samengevat: Ik heb een wijf geneukt.”

Een stuk proza op deze website begint vaak met de zin ‘Het Heldiale collectief verzamelde’. Ook voor dit stuk gaat dit weer op, ware het niet dat niet alleen het actieve kader zich meldde op Tilburg CS, maar dat ook een flinke delegatie LAB’ers zich bij het collectief voegde. De bestemming? Schiphol International Airport.
Vanaf het moment dat in maart jongstleden de bestemming van onze lustrumreis bekend werd gemaakt, stond 8 tot en met 11 oktober rood omcirkeld in ieders agenda. Met de teaser van dhr. Appelhof, de kiekjes van de reiscommissie en de zomerse temperaturen in het achterhoofd, stapte een delegatie van maar liefst 67 Braquers en LAB’ers in het vliegtuig richting Lissabon.

Dat de commissie haar zaakjes keurig op orde had, bleek al bij de ontvangst op het vliegveld. Twee Portugese schone, compleet met groot spandoek, stonden het collectief op te wachten. Vanzelfsprekend was er niet gekozen voor een aftands hostel, maar schappelijk viersterrenhotel. Hier hield echter het werk van de commissie niet op, ’s avonds kon het gezelschap genieten van een fenomenaal diner. Een aantal dronken amusante speeches later begaf men zich naar het uitgaansgebied. Dat men in Lissabon niet bekend is met het Heldiale collectief werd al snel duidelijk getuige de groeiende groep security straatverkopers die even polshoogte kwamen nemen

Lissabon bleek een stad waar jong en oud Braque en LAB zich prima kunnen vermaken. Goed eten en halve liters bier vormden de basis van vele avonden. Voor menig lid van LAB ging het gezegde ‘als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel’ meer dan op, getuige het feit dat men om 5:00 uur zich nog steeds in het nachtleven bevond.

Toch moest ook nog de toerist worden uitgehangen. Op zaterdag stond er een heuse tour op het programma. Uiteraard werden hierbij alle lokale kroegen hotspots niet vergeten en zodoende werd de kater van de voorgaande avond snel weggezopen vergeten. Dit alles was echter niets vergeleken met hetgeen ons zondag werd voorgeschoteld. Bubba’s taxirit van €70 Een twee uur durende reis in iets te knusse bus bracht het gezelschap naar plaats van bestemming, waar een catamaran lag te wachten. Er kon een paar uur worden genoten van onbeperkt hapjes en drankjes, dolfijnen en de schommelingen van de boot. Het moge dan ook geen verrassing zijn dat men ’s avonds ietwat beneveld weer in het vliegtuig huiswaarts stapte. Onze dank gaat nogmaals uit naar de reiscommissie wiens inspanningen deze reis een groot succes hebben gemaakt!

 

Obrigado!

We schrijven woensdag 14 oktober. De borrelperiode is weer begonnen en dit jaar zorgt Heldiaal Heerendispuut Braque voor de ouverture. Zoals u van ons gewend bent werd er slechts een zeer selecte groep klooien potentiëlen waardig gevonden om zich überhaupt te mogen melden bij het gezelschap. Om 16:57 stipt druppelden de genodigden binnen op sociëteit Akademeia om daar onder het genot van de nodige speciaalbiertjes en culinaire hapjes nader kennis te maken met het dispuut. Al snel werd duidelijk dat blauw bloed blijkbaar geen voorbode hoeft te zijn van een succes.

Toen ook Van Tankeren uitgeluld was kon de reis beginnen. Buiten stond namelijk een heuse limo-bus op ons te wachten. En dan niet zo’n aftands en goedkoop ding zoals u misschien bij anderen gezien heeft, maar een luxe lounge bus die eigenlijk alleen vlammenwerpers miste. Na de traditionele speech van de Praeses Dordt was de toon meteen gezet en al feestend begaf het gezelschap zich richting de hoofdstad.

Het was in Amsterdam waar de borrel zich zou voortzetten. T.H.D. Braque onderscheidt zich onder anderen van andere clubjes door haar tradities en hechte band met de oud-leden. Dus stond bij onze eerste locatie aan de Prinsengracht een mooie delegatie van het LAB ons op te wachten om tezamen van enkele consumpties te mogen genieten. Van deze groep doken enkelen uiteindelijk zelfs nog mee het nachtleven in. Ondertussen bezochten de Praeses en zijn gevolg nog snel de lokale frietboer terwijl de rest alvast op pad ging.

Hetgeen dat daarna volgde, zorgde dat het Heldiale collectief in Amsterdam niet snel meer vergeten zal worden. U kunt het omschrijven als een regelrechte machtsovername. U kunt ook omschrijven als een stevige dosis georganiseerde chaos. Sjaars die aan het regelen waren, kale leden die zichzelf wat hadden overschat, prinsesjes die de gracht in moesten en Tilburgse volksliedjes die maar niet werden afgespeeld. Gelukkig hadden we in de bus terug zelf weer volledige controle over de muziek en DJ Blobba hield het feestje op gang. Dit zorgde voor een terugreis nog gekker dan de heenrit, mede te danken aan effectief microfoonbeleid waarin zelfs Stijn ‘Fucking’ Frenken er gelukkig niet meer aan te pas kwam. Maar het hek was pas echt van de dam toen men erachter kwam dat de boxen ook buiten de bus toch wel erg hard konden. Er werd besloten het ganse land nog een moment van onze borrel mee te laten genieten. Met handschoenen en broodjes bal weer op besloot het collectief richting het vertrouwde Tilburg terug te keren.

 

Teruggekomen in Tilburg bleek men toch wel enigszins beneveld door de drank. De diehards gingen door naar de naborrel op de Nijver waar het nog lang onrustig bleef…

‘Wil iemand alsjeblieft Hidde doden?’

Het zal u niet zijn ontgaan dat T.H.D. Braque momenteel druk is met de viering van haar V^e lustrum. Echter, betekent dit niet dat het dispuut verder rustig aan doet. Sterker nog, er wordt geborreld als nooit tevoren! De Assessor kreeg het voor elkaar om in ruim twee weken tijd maar liefst vier borrels te proppen.

Nadat de Open Tijd was afgesloten met de dames van AA, kon de Gesloten Tijd worden ingeluid met de immer gezellige dames van Furiae. Het grote succes van de laatste borrel beloofde op voorhand een leuke avond. Café de Boekanier werd omgetoverd tot borrelruimte inclusief karaoke set. De keeltjes werden gesmeerd met de nodige biertjes waarna de dames en heren het noodzakelijk achtten hun zangkunsten tentoon te stellen. Al snel werd de conclusie getrokken dat het talent te wensen overliet en dus viel men terug op de vertrouwde cups. Een mooie opmaat naar de Furiae Fusten Race! De avond werd afgesloten aan de welbekende borrelton, waar de nodige eerstejaars hebben mogen ervaren wat Braque inhoudt.

Nog geen week later en met de kater van het gala nog aanwezig, stond de jaarlijkse inauguratie van de nieuwe Plato lichting op de planning. Voor het dispuut een mooie manier om eens verder te kijken en zodoende werd er gezopen geborreld met Nontemba. Het borrelbeleid van Tuba bracht het collectief dit keer naar Slagroom, waar voor de gelegenheid een fust Tripel Kanunnik koud stond. De dames deden hun naam er eer aan, na twee bier zat de stemming er direct in. De Praeses Ab Actis Quaestor nam de speech voor zijn rekening en de dames gaven hun eigen interpretatie van een van Braques tradities. Om stipt 0:00 volgde het vuurwerk waarna er hals over kop werd vertrokken om de eerstejaars te feliciteren met het Plato lidmaatschap.

De grootse uitsmijter was echter de borrel met Beau Geste. De dames hadden het collectief uitgenodigd ter ere van hun dispensatiedag. Deze borrel werd gekoppeld aan het thema boers, de keuze voor Hooijen als locatie was dan ook een logische. De garderobe van menig Braquer werd overhoop gehaald op zoek naar geblokte boerse hemden. Compleet met zakdoek ging men de dames tegemoet. Er kon als vanouds weer een ritje met de huifkar worden gemaakt! Dat Kees zijn zaakjes niet altijd even goed op orde heeft, werd pijnlijk duidelijk toen men aan het eerste tweede derde vierde vijfde rondje door Tilburg begon. Eenmaal op de locatie aangekomen duurde het niet lang voordat er complete chaos heerste. Bier, dobbelstenen en kaarten blijken toch altijd bevorderlijk voor ieders dronkenschap de sfeer. Al snel waren de dames en heren niet meer van de tafels af te krijgen. Nadat de casanova van het dispuut zich ontdeed van zijn kledij hielden de dames het niet meer en pardoes zeiden de aanwezige klooien volmondig ‘ja’ tegen Beau Geste. Zelfs Kees had de avond van zijn leven. De wederom zeer geslaagde borrel werd afgesloten in BP, waar bleek dat verkleed zijn als boer wel degelijk verschilt met het zijn van een boer…

 

‘Senegal!’

Waarschijnlijk denkt u al te raden wat de inhoud van dit stukje zal zijn. Dat wil zeggen: u verwachtte bij het lezen van de titel een karige opsomming met daarin een stoffig kasteel, eten dat door de gemiddelde student als lekker bestempeld kan worden en uiteindelijk een feestje waar veel dansjes, biertjes en lichaamssappen vloeiden.

Gelukkig doet het zwart-wit u ook vermoeden dat u niet op de site bent beland van een willekeurig damesclubje waar bovenstaand scenario daadwerkelijk uit de pen vloeit, maar bij T.H.D. Braque. Op 26 september verzamelde bij Café Slagroom een grote delegatie heren om na het terras verbouwd te hebben, met een barrel bus richting Rotterdam te vertrekken. In Rotterdam werd de Maassilo aangedaan. Met een feest en dinerzaal op 10 hoog kon er genoten worden van een schitterend uitzicht over de Maasstad.

Een feest en een diner waren echter niet de enige festiviteiten waarvoor het collectief naar de havenstad was afgereisd. Dhr. Van Loon cum suis had namelijk nog een fraaie verassing in petto: de almanakpresentatie. Waar de gemiddelde almanak tegenwoordig wordt gekenmerkt door in de Spoorzone genomen foto’s, leuke quizjes en lofzangen van bevriende clubjes, had de Heldiale almanakcommissie der T.H.D. Braque het wel fatsoenlijk aangepakt. Met het thema ‘Jongens waren we…’, naar het boek Titaantjes van Nescio, is een degelijk boekwerk neergezet waar op een mooie wijze terug wordt gekeken op vijf lustra Braque. Echter, werd er niet alleen terug geblikt, maar ook vooruit gekeken: Olle in het gesticht, Braques meest kale praeses en Fretje een relatie met een medewerker van de McDonalds. Kortom, we hebben een prima vooruitzicht.

Enfin, terug naar het diner. De Cookaholics verzorgden een meer dan prima diner te midden van alle aanwezigen. Front cooking, helemaal hip. Na de speeches van de heren Niekoop en Frenken en een uiterst amusante quiz van dhr. Eggermont, was het woord aan Merel en Lutske om namens de dates een nieuw lustrumvaandel uit te reiken. Dates, bedankt!

Een geslaagd gala is natuurlijk niet compleet zonder een stukje livemuziek. Zoals u inmiddels mag verwachten, was ook dit tot in de puntjes verzorgd. Waar menig clubje terugvalt op een simpele DJ, denkt het collectief hier anders over en zodoende stonden er maar liefst twee bands op het podium. De drank vloeide rijkelijk en uiteraard besloot een aantal Braquers zich óók op het podium te melden. Rond drieën vond men het welletjes en dus werden de bedjes opgezocht kon de naborrel beginnen. Luttele uren later mocht iedereen alweer vroeg uitrukken voor het ontbijt. Daarmee kwam er een einde aan een zeer memorabel lustrumgala!

‘Speech!’