Interne activiteiten

ALW

October 31, 2021

Nee, dat is geen spellingsfout omdat u als onbetrokken Platoon wederom een ALV van onze vereniging hebt gemist en nu hoopt op een resumé van het besprokene. Het tegendeel is waar. De ALW is een set dagen waar u als buitenstaander nooit aan zult deelnemen, omdat u de finesse en het elan toch niet zult kunnen waarderen. Wat heeft u nu precies gemist dan? Het Actieve Leden Weekend, nerd.

Na het zwoegen op de proefwerken tentamens van het eerste semester is er niets beters dan het geleerde uit de grijze massa te ziften met een overvloedige hoeveelheid alcohol. Dat feest begon donderdag met het sluitfeest, waarvoor de Pascie een thema had uitgekozen waarop men welgeteld twee outfits kon dragen het uitsterven van Callette niet meegerekend. Dat Braque aan laatkomende nithorders een broertje dood heeft is bekend, maar dat het andere proletariaat der Plato een borrel met elkaar moet regelen voor een verenigingsavond is u misschien nog niet ter ore te gekomen. Gelukkig was het Heldiaal Collectief en dispuut vriendengroep Primus er wel op tijd (ze dachten namelijk dat het bier gratis was). Zodoende werd tot 11 uur de zaal gevuld door een groep verkleed als buschauffeurs, iets wat op Flinstones moest lijken en twee ongemakkelijke klooien te lui waren geweest om überhaupt verkleed te komen. Gelukkig had de NOVIET zijn vogeltrek naar het zuiden afgebroken en herenigde zich weer met een dispuut als een man van de wereld, een globetrotter die alles had gezien behalve vrouwen. De aspiranten deden een dansje van geluk wegens dit heuglijke feit.

Gelukkig was het Assessor Nijmeijer Molenaar gelukt om een borrel te regelen voor het kerstreces en verwelkomden de dames van Keiretsu ons in hun schitterende aanbouwschuur. Het bier en de dames waren heerlijk en omdat dat menig Braquer nerveus maakt moest er aan een stuk door buiten nicotine worden geslurpt. Een fles rum werd soldaat gemaakt en snel trapte men naar de bekende HeuvelGallery, alwaar de feuten van de Watergeuzen ons verwelkomden met de meest waardeloze playlist sinds Rapper Sjors zijn intrede heeft gedaan in de muziekwereld. Om te compenseren voor Kwakson Sipmeijer besloot zijn bestuur aan het netwerken te slaan en wilde ideeën voor borrels in het nieuwe jaar te pitchen. De Keiretsu-vrouwen hielden ons zo lang in het oog dat het zowaar lukte om een foto te maken en menig lid zag zijn kans schoon om de dames dan ook maar niet meer uit het oog te verliezen de rest van de avond. Met het oog op kerst zullen we niet verder in details treden.

Om 9 uur ’s ochtends stond men de volgende dag weer op, ofwel omdat je kater een sprintje naar het toilet verlangde, danwel omdat Hidde op je deur stond te bonzen omdat het eindelijk zo ver was. Kerst kwam namelijk vroeg dit jaar voor Odde, die al maanden listige gerechtjes aan het uitproberen was en meer tijd besteedde op de site van de Sligro dan aan zijn tentamens. De Braque Elite Avond stond  namelijk voor de deur en de beste man sopt als over zijn kruk als hij die woorden hoort. Kaviaar, duiven kwarteleieren, Manhattans, honingtaarten en nog meer delicatessen waar uw moeder zelfs voor haar meest ambitieuze kerstdis niet aan durft te beginnen. Een smaaksymphonie zou een understatement zijn, en Kwak werd er zo licht van in zijn hoofd dat hij de rest van de avond niet meer recht heeft gelopen. Men besloot het verhaal over het kind waarvan Snorlax Weber binnenkort zal bevallen te vertellen in de stad en kortstonds na de Boeka te hebben uitgespeeld vonden deze wijze mannen, moe en afgepeigerd na 3 dagen gesneuveld te zijn, hun bed.

“Was ze een Aboriginal?”

Ze zijn er weer…

October 31, 2021

Diep in de temporale kwak kwab van de hersenen bevinden zich de amandelvormige amygdala, sterk verbonden met de cortex orbitofrontalis en ventromediale prefrontale cortex. Als onderdeel van het limbisch systeem is deze kern van neuronen verantwoordelijk voor de verwerking van obscene, tegenzin oproepende prikkels en de regulatie van angst. Ieder mens heeft er in principe twee, maar dat alles wist u als lezer natuurlijk allang. Dat Heldiaal Heerendispuut Braque gisteren het medisch wonder mocht aanvaren hoe iemand reageert die dergelijke negatieve prikkels ontvangt reageert als zij niet twee, maar waarschijnlijk wel een stuk of 8 amygdala’s in zijn grijze massa hebben zitten, wist u misschien nog niet. Dat kan natuurlijk maar een iets betekenen: er zijn weer klooien gesignaleerd!

Gestotter, gehakkel en gestamel waren meer regel dan uitzondering als in het hoofdje van de aspirant weer een overschot neuronen zich geen uitweg wist. En dan vroeg je hem alleen vriendelijk wat hij nou precies kwamen doen op zo’n maandag avond. Dat het allemaal ontzettend lastig was en er nog veel werk aan de winkel is staat als een paal boven water. Na veel ongemakkelijke stiltes en een lied waarvan je oren gaan bloeden heeft Mees Janssen zijn klooienshirt in ontvangst mogen nemen.

Klooi, succes komende tijd!

Tweede Borrel

November 7, 2017

Daags na het fenomenaal succes dat ‘Groot Feest’ heet, waarop enkele novieten zich van het andere plebs hebben kunnen distingeren, differentiëren zo u wilt, vond het uiterst fraaie vervolg op de eerste borrel der T.H.D. Braque plaats. De vereremerkde sjaars die hun flesje bruis toen al  over een paar Conserva’s heen leegspoot kregen een kans het dispuut der disputen en haar perikelen minutieus te leren kennen.

Een symfonie van kruidige spijzen, gerijpte wijnen en Unoxsoep uit zak sloeg de visiterende sjaars in het gezicht bij het moment van binnenlopen. Volgens de overleveringen was zo de ervaring op de Nijver, dat men ook wel kent als het Klooienpaleisch of die toko waarvan het geen jaren maar maanden meer zijn dat hij in de fik vliegt. Onder andere bekent van Zaag’s creatieve vuilnisbelt werkhoek en het feit dat je in hoeken daar etensresten van zou vinden die zelfs de ratten straal voorbij lopen. In de waanzin van het eerste uur is daar toen al een noviet gesneuveld, stante pede was dit niks voor hem.

Nee, dan de Joris. Een huis waar veel op valt aan te merken, maar waar soep wordt gemaakt van pompoenen en vaker afwas wordt gedaan dan er mensen afstuderen bij PIOT.  Maar bovenal, een huis waar één illustere geest huist. Bacchus, Odde, Olvin, Mr. Matthew, de Nestor, onze elysische Hidde. De man die ’s ochtends al op de fiets zat om voor een maandsalaris snerpend hertenvlees te kopen. Die de belichaming is van de Tele-2 spreuk: ‘Niet omdat het moet, maar omdat het kan’, en dit uit door een bel wijn in zijn nek te gieten, met een kattenshirt aan onder snoeiharde techno in de keuken tot excellente dis bereidt. Goed eten is immers belangrijk, zo luidt het gezegde.

De donkerrode bakken spa Cranberry (ha-ha) werden achterover geslagen met hetzelfde heilloze tempo waarin het aantal vrouwenleden bij Plato afgelopen jaar is afgenomen. Men verzamelde bij de stamkroeg waar we immer verzamelen wanneer we niet op Plato resideren: Stoffel Slagroom, waar het bier rijkelijk vloeit en het personeel net zo sociaal toegankelijk is als Baldo. Onze Kees reed voor en met LAB deden we de plek aan waar we sinds ledenheugenis Plato-debutanten aan de tand voelen en hun dictie, taaluiting en eloquentie examineren. Verhalen over wildwaterbanen en walk-of-kwakshame’s passeerden de revue, brommend nagevorst door leden van weleer.

Eenmaal terug in de Kruikenstad had Conserva zich bereidt getoond hun persoonlijke FEBO, liefkozend DBS genoemd, open te stellen aan de leden. De Bacotrein vertrok nog eerder dan Tuba op de eerste borrel en ware het niet voor Anne Engels, die met haar afgrijselijke gekrijs iedereen op de grond schreeuwde, had men er misschien niet eens hoofdpijn van aan overgehouden. Het frituurvet droop uit de kraan en het speeksel droop van de kinnen van menig lid en niet veel later werden de eerste pandapunten weggescholden. Uw scribent zal zich verschonen van uitlatingen over verdere buitensporigheden en uitwassen, had je er maar bij moeten zijn pik.

Conserva, Keessie, waarde novieten, ontzettend bedankt voor een schitterende avond!

“Kut, ik heb mijn telefoon en onderbroek bij haar laten liggen”

21-diner Maxim

October 26, 2021

30 december 2014 was het zover, Dhr. Neijenhuijs werd 21. Een voorbeeldje en vooral veel aanmoedigingen later was het op 7 mei 2016 eindelijk tijd voor het lang beloofde 21-diner. Waarom het zolang duurde voordat Maxim het collectief bij hem thuis toeliet is onbekend. Wel is bekend dat het eten er niet minder om smaakte.
Eveneens aan het water werd het Heldiale keurcorpskorps ontvangen. Vader Neijenhuijs had zich ingelezen op deze site en had besloten om een heuse bar inclusief tank bier aan te schaffen. Waar dhr. Duijker van de gelegenheid gebruik maakte om nog even bij te kleuren besloot dhr. Van den Pol een nieuw anciënniteitsbeginsel te introduceren. De notulen hiervan schijnen nog altijd ergens op een stapel te liggen…

Toen moeders aankondigde dat de frikandellen op tafel kwamen werd er luidkeels gejuicht door dhr. Meulenbroek. Deze vreugdekreet werd gevolgd door de vraag of er dan toevallig ook een broodje met wat curry bij werd geserveerd. De teleurstelling bij Marrelke stond in schril contrast ten opzichte van de rest van het dispuut toen men zich tegoed deed aan de gehaktballetjes!
Met een schappelijk tempo, waar mvr. Schonenberg nog wat van kan leren, werd er als voorgerecht een fust getackeld waarna de rijsttafel ten tonele verscheen. Dhr. de Wit waande zich terug in Indonesië, de nestor keek met weemoed terug naar zijn sabbatical aan de andere kant van de wereld en de rest van het dispuut stond verwonderd te kijken naar de schalen vol overheerlijke Indische gerechten.

Dat dhr. Frenken zijn jaar aan het uitzitten is het voorgerechtje zich al flink had laten smaken werd duidelijk toen hij bedacht dat de Praeses natuurlijk ook nog een woordje dient te doen. Met horten en stoten werden de nodige liederen ingezet die met hetzelfde gestamel door de rest van het dispuut werden meegezongen. In de overdracht van de Liederencommissie is inmiddels opgenomen om nog louter te schrijven op Dikkertje dab Dap en John de Bever, daar zelfs klassiekers als Angels bij het dispuut onbekend bleken te zijn.
Terug naar de orde van de dag, een 21-diner in Breda dient natuurlijk afgesloten te worden met een potje sjansen in Janssen. Helaas is dit niet voor het gehele collectief weggelegd. Waar het ene lid geen vrouwen nodig heeft om van kleding te worden ontdaan besluit het andere lid bij gebrek aan relationele vrijheden zijn heil maar te zoeken in het bier. Baxim was namelijk in de vroege uurtjes naast letterlijk ook figuurlijk al zijn haren kwijt en zo kon de bus naar de enige echte parel van het zuiden koersen!

“Wow, ben je nu al zo kaal??”

21-diner Stijn

October 26, 2021

Kleine jongentjes worden groot, vakkenvullers worden teamleiders, studenten worden weer scholieren, klooien worden Praesi en zo verder. 16 april jongstleden was het tijd voor niemand minder dan ieders favoriete Platoon dhr. Frenken om, in het kader van beter laat dan nooit, zijn 21-diner te verzorgen. Het Heldiale genootschap werd dan ook verwelkomd bij familie Frenken in hun knusse doch elegante huis. Waar men eerder afreisde naar exotische plaatsen als Lunteren was het deze keer een kwestie van een kwartiertje fietsen richting Piushaven.

Eenmaal gearriveerd, de een wat later dan de ander, werd het collectief verwelkomd aan de waterkant. Men kon genieten van een rustig biertje, af en toe een snapchatje schieten en trachten Koek het water in te rollen. Na het nemen van de foto konden de heren plaatsnemen aan keurig verzorgde tafels. Het eten was heerlijk, de wijn vloeide de rijkelijk, dhr. Van Loon deelde zijn levensverhaal met zusje Frenken en dhr. Kaufmann kon zich voor de verandering weer eens bezwaard voelen omdat hij een boomknuffelende kuthippie vegetariër is. Dhr. Frenken had duidelijk moeite de touwtjes uit handen te geven, maar pa en ma Frenken bleken gelukkig over dezelfde bedrevenheid te bezitten die men zo goed kent van Stijn. Een wijs geschreven lied, een origineel presentje en een speech van interim-Praeses Aad volgden elkaar die avond in rap tempo op. Het absolute hoogtepunt was echter de onthullende quiz die moeder Frenken had voorbereid. Wist u bijvoorbeeld dat Stijn vroeger in aanraking met de politie is geweest omdat hij op het dak van zijn middelbare school heeft gestaan?! Enfin, toen dhr. Dingemans zich oraal liet bevredigen door een knuffeldier, dhr. Van Oosterhout languit op de bank ging liggen en dhr. Mattheeuwse ook eindelijk een keer op kwam dagen, zag familie Frenken in dat het tijd werd om het hoopje ellende richting centrum te sturen.

Het is uiteraard traditie dat kroegen worden aangedaan waar de prille 21-jarige vroeger kwam. In dit geval was dat natuurlijk het altijd bruisende Café Brandpunt. Onze goede vrienden aan de Spoorlaan waren zelfs zo sympathiek geweest om de door hen geclaimde hoek aan ons uit te lenen. Nog bedankt jongens! Soepel en dynamisch als het collectief is, werd heel de avond louter in dezelfde hoek gestaan met dezelfde kannen bier en werd er vooral met elkaar geïntegreerd. Een combinatie van bovenstaande elementen en vooral naar gedrag vertonen richting iedereen die geen zwart-witte das droeg bleek een prima formule te zijn voor een Heldiale avond. Het was dan ook vroeg in de morgen toen men in eigen bed neer kon ploffen.

Stijn en familie bedankt!


“Jij bent de slechtste algemeen bestuurder ooit!”

Update der ledenbestand

October 26, 2021
Na maanden van afzien gezelligheid was het eindelijk weer zover, de apotheose in de vorm van het gezelligheidsweekend heeft weer plaatsgevonden! Alle ingrediënten voor een geslaagd weekend waren aanwezig, ware het niet dat een zevental klooien de gezelligheid flink verstierden in een poging om eindelijk eens te bewijzen dat ze meer hebben te bieden dan gestamel en geklaag. In tegenstelling tot voorgaande jaren werd het weekend dit keer niet afgetrapt met de dames van Conserva, maar met de dames van Beschuit. Voor de tweede keer binnen zeven dagen werd feestcafé de Prins aangedaan. Ook Pulp was van de partij, ondanks zijn glazige blik van een week eerder. Waar de bierspellen, zoals wel vaker het geval is, goede invloed hadden op de sfeer speelde klooi Zaag zijn eigen spelletje ‘klooi verstoppertje’. Waar klooi Zaag een half uur later gevonden werd op het vrouwentoilet bleek zijn waardigheid al een tijdje door de plee gespoeld. Het wel vaker voorkomende fenomeen van de kledingwissel kreeg wel een heel raar tintje toen klooi Pulp slechts kleding af droeg maar daar verder weinig voor terug zag. Desondanks het gebrek aan gezelligheid bij de klooien werd er lekker geïntegreerd en gezongen. Ergens diep in de nacht zochten we de bedjes weer op om toch nog even een uurtje slaap te pakken. De naweeën van de borrel werden op vrijdagochtend direct duidelijk. Klooi Slurf had niet helemaal begrepen wat men verstaat onder een pak terwijl Gerrit duidelijk last had van een bad hair day. Verder bleek dat Tsjøærdt een jasje uit had gedaan en dat Kwak nog last had van zijn dirty job. Gelukkig voor ons bleef de vislucht achterwegen. Desalniettemin wist Bal toch nog het een en ander zwart te maken, gelukkig was Pulp daar om het geheel in het gareel te houden. Nadat Zaag zijn water uitstortte over zijn medeklooien liet men Tilburg achter zich. Enfin, dit alles viel in het niets bij de aanwezigheid van niemand minder dan dhr. Lopez, die in zijn drukke schema een gaatje had weten te maken voor een weekend met het collectief. Ook dit jaar begaf het collectief zich weer richting pittoresk chateau. Het idyllische landschap van weleer maakte dit jaar plaats voor een omgeving die zich vooral kenmerkte door modder en bunkers. Toen echter bleek dat het huisje over een heuse technokelder beschikte waren alle sores direct vergeten. Dhr. Meulenbroek De Weekendcommissie had alles in de puntjes geregeld. Dat echter niemand verder had gekeken dan zijn neus lang is, werd pijnlijk duidelijk toen na 3 uur zuipen gezelligheid al meer dan de helft van de ingeslagen hoeveelheid bier leeg was. Gelukkig bood de lokale variant van Schultenbraü uitsluitsel. Op zaterdagmiddag wist the only one on the one o two het middagprogramma van nieuw elan te voorzien in de vorm van een heuse muziekquiz zoals alleen hij dat kan. Uiteraard mocht een prijs voor de winnaars niet ontbreken en dus maakte men kans op een gesigneerde kaart van ’s lands bekendste radio-DJ, Martijn La Grouw Dorus van Mosselveld Edwin Evers. In tegenstelling tot de klooien wist de keukenbrigade wél te imponeren en dus werd er genoten van heerlijk zelfbereide spareribs. Dat een enkeling niet had begrepen hoe een frituur werkt was slechts een kleine smet op het geheel. Dat het vervolg van de avond vlekkeloos verliep, was echter wel een grote verrassing. Toch schortte het aan hectiek en paniek ook dit jaar niet. Navigeren bleek een hele opgave en zelfs een pak sneeuw ontbrak niet. Waar heel het weekend meer tranen dan zweet te zien was, begrepen de klooien uiteindelijk dat er toch echt wat meer inspanning van ze werd vereist. Kwak besloot zich niet langer de kaas van het brood te laten eten en gelukkig volgde zijn medeklooien dit voorbeeld, waardoor de klooien eindelijk eens wisten te verrassen. Uiteindelijk mochten Tom Kanters, Harmen Grobbe, Jort Molenaar, Luuk van der Pas, Matthijs van de Pol, Diederick van de Goor en Maarten Nijmeijer het klooienshirt inwisselen voor de zwart-witte trui en zich lid noemen van Tilburgs Heerendispuut Braque. Van harte gefeliciteerd en maak er een mooie tijd van! 20160308031820

Wa trèkte aon?!

October 26, 2021

Ronduit vervelend. De meest nare en afschuwelijke tijd van het jaar is weer aangebroken en T.H.D. Braque deelt natuurlijk ook in deze depressie. Ondanks de tot nog toe zachte winter valt er her en der een door smog bevuilde vlok sneeuw en de gebruikelijke dagelijkse Nederlandse hoosbui. Het draagt allemaal bij aan die tijd van het jaar van weinig eten en vooral ook weinig drinken, van pure verveeldheid en algehele malaise: het jaarlijkse vasten. Gelukkig kunnen we die tijd van vasten goed inluiden door te zorgen dat het bier, worstenbrood en schrobbelèr niet zal bederven, door ons in die vier weken tot aan Pasen nog even aan de laatste resten te kunnen laven.

‘Het wordt sowieso carnaval’. Het preek een aantal weken geleden op de Facebook die onze vereniging rijk is. Op deze manier wordt de Scriptor Domus wel erg makkelijk gemaakt om dit schrijven van een klein beetje humor te voorzien. Echter, gemakkelijk is het niet bij THD Braque, we zullen u dus de nodige grappen over de CV besparen.

Een goed begin is de tweede helft, en zo begonnen op de vrijdag enkelen aan hun eigen versie van de ‘3 uurkes vurraf’. Met een paar bellen wijn in de nek vertrokken de Bodie en cohorten naar de stad die eindelijk de periodetitel in de wacht wist te slepen Breda. Toen dhr. Wesdijk, God hebbe zijn ziel, iets later arriveerde en de bui al zag hangen, besloot hij wijselijk zich middels een schrob of 10 naar het niveau van dhr. Frenken te drinken. Na een tijdje bleek Dansen bij Jansen zonder Jansen toch ook niet groot genoeg voor Kapitein Koek, en nadat de vriendin van Jansma ons de kroeg uit had gekeken konden we echt plezier gaan maken. Ellenlange rijen dwongen ons echter in de richting van een soort NAC Breda/Satudarah-onderkomen waar ze om een voor ons onbekende reden de Tilburgse carnavalskleuren niet echt wisten te waarderen. Gelukkig bleek café Walkabout nog net zo’n supertoffe kroeg als vroeger en konden we ons daar de hele avond nog vermaken… Dat weg terug naar huis is altijd een uitdaging. Gelukkig hoeven we niet allemaal richting Tilburg te vertrekken om de nacht door te komen.

Omdat affeseere nu inmoal gin seer doet, hijsen we ons op dag 2 weer op, zetten we de schouders eronder en rechten we de rug, om vervolgens weer lekker deur te zakken in Lampegat ‘de gekste’, zoals ze het daar noemen. Niet gek zoals dhr. Collignon maar eerder een soort ‘prettig gestoord’, zoals dhr. Mattheeuwse. Zo trekt het gezelschap weer naar het Pullman toilet, uiteraard aangevoerd door de kampioen van Eindhoven, kind aan Stratumseind en Don Quichot van Braque (doordenker): dhr. Van der Maat. Dhr. de Mos staat aldaar te wachten met zijn paars doorbloedde knoepert van een toeter, om handtekeningen bier uit te delen aan de paar mensen die hem herkennen. Ondanks de frisse bries die door de optocht waait en ondanks de paparazzi van Omroep Brabant, is de sfeer uitstekend. Ter lering en vermaak wordt er ook nog een lezing van Bavaria gegeven en schittert dhr. Courbois maar eens door afwezigheid. Zoals gebruikelijk belandde dhr. van Loon weer eens in standby-modus en zes snackbars en loempiakramen later vond hij het toch wel tijd ‘om maar eens wat te gaan eten’. Koek en kompanen hielden de eer hoog door nog even in Lampegat te blijven, terwijl de rest zich bij de Braque/Conserva-borrel voegde in de Jebbus, ook gezellig!

Als een K3-zangeres die Johan Cruijff vertelt of hij met een ruit op het middenveld moet spelen, zo commandeerde Praeses Teringventje men om dit jaar een mooie traditie te doorbreken: namelijk d’n Opstoet dit jaar eens te aanschouwen bij het mooiste gemeentehuis van Nederland. Gelukkig had hij geregeld dat de Willem II-bus met selectie en Arjan Swinkels ook aanwezig waren. De passief-agressieve houding van dhr. Van Oosterhuizen kwam hier maar weer eens aan het licht, en al gauw had hij het aan de stok met een invalide vrouw, die haar armen als benen had verkleed. Ook de provocaties van de man met de pyramide-schoenen lieten het bijna uit de hand lopen, gelukkig kon de boel gesust worden. De gehele occasion-collectie van garage Mosselveld kwam zoals ieder jaar weer voorbij en gelukkig was er ook een wagen die een paar blikken bier uitdeelde.

Nadat het klooiengespuis het collectief zich op het podium had genesteld, de constante bierstroom door klooi en co aangesloten was en het rookgordijn voor het podium opgetrokken was kon de rest van de middag vergeten worden. Toen het bier gezakt was er later op de avond zelfs nog ruimte om binnenhuisarchitect te spelen bij de Slagroom, en een handje te helpen bij Brandpunt.

De mooiste dag van carnaval geschiedt uiteraard bij Hoevelaken linksaf, waar we helaas direct slecht nieuws kregen: door stevige woei kon de optocht geen doorgang vinden. Gelukkig geen reden om niet alsnog midden op straat met enkele luttele sixpacks te gaan staan kijken naar wat er gebeurt. Een dweilorkest onder de bezielende leiding van Jan ‘de man met de harp’ Kruijt, werd er een flinke feeststemming neergezet. Er was zelfs nog ruimte voor dhr. Frenken om a capella zijn eigen toekomstige carnavalshit er doorheen te jagen. Helaas sleurde het zusje van Meul ons al gauw weer weg voor een heuse kroegentocht! Met het tempo waarin Willy vrouwen zijn kamer in sleurde, vlogen we van kroeg naar kroeg om uiteindelijk in de kroeg te belanden waarvan we ieder jaar denken dat het ‘t Pumpke is. Alhier vonden we alles wat we nodig hadden: een DJ voor onszelf, een Nijmeegs dispuut voor onszelf, een prive-garderobe, een kippenklooi en een paar handige afschuimspatels. Gelukkig hebben we geen foto’s meer.

Het dondert en het bliksemt en het regent meters bier hier. De gehele Cuijkse middenstand had zich opgewarmd voor hét carnavalsevement van Noord-Oost Brabant, de Elfkroegetocht. Na 2016 kan de Kuuksekroegetocht de naam ‘tocht der tochten’ dragen, dit mede bij gebrek aan een Elfstedentocht de afgelopen 20 jaar. Om 11.00 begon de dag met het klassieke telefoontje naar dhr. Verhofstad die voor de gelegenheid besloot om de dicatuur van de meerderheid te doorbreken en deze meerderheid geheel volgens traditie te laten wachten.

Zonder tafel, klooien, meters, munten, rookdoos, ontbijt én bier begon de dag onder een afdak. Het klooiengilde wist na 90 minuten afzien de welverdiende munten te bemachtigen en daarmee werd het startschot van de dag gegeven. Het hemelwater kwam met de zelfde gang naar beneden als gallen jegens de Praeses in een gemiddelde vergadering. Dit mocht de pret van dhr. Meulenbroek echter niet drukken en vierde hij carnaval zoals in beginsel bedoeld was. Tjoerdt, Tjaardt, Tjeerdt Tsjøærdtq, Tsjøærdt had zich, solidair aan de thuisblijvers, de gehele dag zorgvuldig droog gehouden. Dhr. Neijenhuijs stelde zich daarom schappelijk op toen het menneke geen hamburger had en bood hem een bak aan. Toffe peer! ’s Lands langste polonaise liet zich de gehele dag onderbreken door de stromende regen waardoor elke kroeg van de binnenkant kon worden bekeken. Dhr. Kaufmann had gelukkig voldoende gezelligheid mee naar binnen genomen om de hele dag meer door te kunnen. Draken werden de tafel op en af gejaagd. Dhr. Van Munnen was volledig in de wolken en besloot op eigen houtje maar met wat borreluitnodigingen te strooien.

Tot slot werd koud en verkleumd het Tilburgse aangedaan en kon er terug worden gekeken op wederom een succesvol volksfeest.

 


“Pilsvogel!”

Sinterklaasje dankjewel!

February 10, 2016

Trek maar dikwijls aan de bel! Voor de trouwe lezer inmiddels een bekend concept: de immer feestelijke Sinterklaasavond. Ook dit jaar heeft de Goedheiligman weer een bezoekje gebracht aan het dispuut. Speciaal voor de gelegenheid wist klooi Gerrit zijn huisgenoten elders onder te brengen en zodoende kon het collectief worden ontvangen in de krappe knusse woonkamer.

De welkomstdrankjes stonden klaar en ook over hapjes had men niet te klagen, het werd al snel duidelijk dat de klooien niet met een budget kunnen omgaan niets aan het toeval wilden overlaten. De sfeer zat er dan ook direct in. Gedicht na gedicht passeerde de revue en uiteraard werd ieder gedicht voorzien van een prachtig cadeau. Uiteindelijk liet klooi Pulp dispuut Braque opnieuw kennismaken met zijn analfabetisme al kreeg hij wel een uitnodiging voor clubje groepje 1. Een negen-pagina tellende ode en een medley vormden het hoogtepunt van de avond. Helaas ervoer niet iedereen dit zo, de klooien probeerden zich vooral te verschuilen. Zelfs goedlachse Gerrit was zijn lach even verloren, gelukkig wist het dispuut de feeststemming vlug te herstellen!

Het hoge niveau van dichten bleef gehandhaafd en uiteindelijk mocht dhr. Kaufmann de eer van beste dichter tot zich nemen. Het was echter nog lang niet gedaan met de gezelligheid en dus werden er nog diverse spelletjes gespeeld. De aanwezigheid van zeven klooien zorgde dit jaar voor een recordjackpot. Na een felle strijd en even zinderende finale wist klooi Kwak klooi Pulp te verslaan en mocht zodoende de Gouden Bitterbal in ontvangst nemen. Gelukkig waren en voldoende kratten ingeslagen dus kon het feest nog uren door. Bal werd eens flink aan de tand gevoeld en Kwak was vooral intiem met het cadeau van zijn coach. Het feest ging door tot in de vroege uurtjes, bij het aanbreken van het ochtendlicht vond de Sint het welletjes en zodoende keerde het Heldiale Collectief weer huiswaarts.

 

“DINNG-GOO”

Nieuwjaarsborrel

February 2, 2016

We schrijven alweer 2016, het jaar is weer voorbij gevlogen en dat betekent maar één ding; de Braque Nieuwjaarsborrel staat weer in het verschiet. Waar onder enkele oud-leden verwarring was ontstaan over de datum, weet u als trouwe lezer dat dit traditioneel de derde zaterdag van januari in beslag neemt. Door het verlies van ‘ons’ Vaticaan werd dit jaar Café Qwibus aangedaan.

Rond de klok van zes had een schappelijke groep van 50 helden en een aantal klooien zich verzameld. Normaal staat de tijd voor 23.00 uur slechts in het teken van de uurkes veuraaf en barst het feestgedruis pas los als Dhr. Van den Maat de bar beklimt of de Chlochard wordt overgenomen. Dit jaar werd er echter vroeg gepiekt. Na de magen gevuld te hebben en de kelen gesmeerd was het natuurlijk tijd voor een woordje. Niemand minder dan de eeuwige praeses tilde de verfijnde kunst van het redevoeren wederom naar een hoger niveau. Daarnaast kon dhr. Frenken namens het dispuut de nieuwjaarswensen over brengen.

DSC09459_thumb          DSC09468_thumb

Zoals ieder jaar mochten ook de zeven nieuwelingen de aandacht trekken om zichzelf voor te stellen ten overstaande van het oudere gevestigde dispuut. Na een georganiseerde chaos waarin er vast wel iets voorgesteld is, kon er sociaal gedaan worden tot de vroege uurtjes. Toen uiteindelijk Luc over de brug kwam en aan dhr. Knoops duidelijk was gemaakt dat Tsjaad geen psuedoniem is kon de deur worden dichtgetrokken.

 

“Wat is jouw shirt wit?!”

BEA

October 26, 2021

Bij sommigen nog vaag in het geheugen als de goede voornemens waar we elke 31e van december achter komen dat we toch maar weer weinig verbeterd hebben aan ons leven. Bij anderen nog een onbeschreven blad. Het was immers anderhalf jaar geleden maar gelukkig was het op 23 december weer tijd voor een befaamde Braque Elite Avond.

Waar de klooien aan het afdingen waren op de dozen wijn stond de kookploeg de hele dag te cheffen in de Plato keuken om de Heeren een voortreffelijk diner voor te schotelen. Het meestal grauwe en naar bier stinkende Plato café was voor deze avond omgetoverd tot een winterwonderland met in tegenstelling tot de installatie een heuse kerstboom. Tegen het begin van de avond druppelde men langzaam binnen. Nadat Dhr. Neijenhuijs even had gegoogeld hoe ‘die goeie trompetspeler, nee die echt bekende weetjewel?’ ook alweer heette en pretentieuze etiquettelessen die toevallig waren blijven hangen na een bankhang avondje Djort kon men genieten van een heerlijk 4-gangendiner. Met papadums, waterkerssoep, eendenborst en hipster frappuchino ijstaart was er voor ieder, zelfs voor de boer die niet vreet wat ie niet kent, wat wils. Met de buiken nog ronder dan voorheen werd er nog even nagetafeld en kwamen we erachter hoe gezellig Plato wel niet kan zijn zonder al die Platonen.

Na een change of wardrobe van de klooien en een aantal liter glazen vino achter de kiezen vonden we het wel welletjes geweest bij Plato en verplaatsten we het feestje richting de Polly. Hier leerden we dat de klooien slechts twee biertjes uit een tientje halen en op elk liedje een parodie met de tekst ‘Meul, Aad’ kan worden gemaakt. Ergens in de nacht van de dag van kerstavond keerde men richting huis om weer fris aan de kerstdagen te beginnen.

 

Slagroom!