Ab Actis

Alwaar de schildpadden floreren en de vogeltjes fluiten, begaven zich op een beruchte dag ook brullende apen: de jongeheren van het Heldiale dispuut Braque die traditiegetrouw allen met de auto hun opwachting maakten. Ook een hond die eruitziet alsof hij net uit de kliko is geklommen tiental vriendjes van vroeger waren aanwezig, waaronder Koen van de Bankzitters Ivo en Toto Wolff Ivo. Beide schijnbaar even welvarend als hun doppelgängers. Afijn, het schilderachtige Terheijden werd er des te mooier op. 

Toen de borrelplanken soldaat waren gemaakt werd men aan tafel geplaatst, waar lichting ’22 eindelijk de confrontatie aan moest gaan met een interne tweedeling. Helaas resulteerde dit niet in een strijd tussen tafeltje één en tafeltje twee, gezien iedereen gebroederlijk aan één tafel zat. In de plaats daarvan heeft familie Ploert een strijd met onze spijsverteringsstelsels gefaciliteerd, middels wat voelde als eindeloze gangen aan culinair genot: schelpen, burgers waar je “UUUU” “u” tegen zegt, spiesjes, tiramisu, et cetera. 

Al snel beet Wybe het spits af en richtte een slideshow speech tot de heren, wat de nodige emoties teweegbracht bij onze gastheer. Op dit inkijkje in Thijmens jeugd volgden de twee Ivo’s met speeches over de bizarriteiten waar het tuig van Terheijden zoal mee te kampen heeft. Ook werd een kippenvelmomentje verzorgd doordat Ivo voor onverklaarbare redenen ons lustrumnummer van vier jaar geleden op de piano kon spelen. De lichting had een interessante nieuwe aanpak voor hun eigen voordracht: meer gejank en minder gebrul. Dat wil zeggen; zes speeches en zes liederen, waarvan de spraakopnames sfeerbepalend bleken tijdens de TOP week. 

Na de speeches realiseer je je dat je in het midden van nergens zit wanneer Sabrina een gang moet overslaan zodat we op tijd de bus kunnen halen naar het uitgaanscentrum. Desalniettemin is de kroeg in Breda lit, evenals het casino ertegenover. Na een kapitaalinjectie in de lokale economie en een plundering van verscheidene shoarmazaken besloot men de avond af te sluiten. 

Slaapplekken vinden verliep echter moeizaam. Middels enkele akelige versierpogingen weet Moes zich naar de zolderkamer te manoeuvreren, terwijl Moffel daarentegen de badkuip als een betere slaapplek beschouwde. Na een omkoopsom verscheen op de rekening een geslaagde poging tot gaslighting van Moffel, hielden de heren het voor gezien. Familie Adriaansen, bedankt! 

“Het is neuken of geneukt worden.” 

Zoals Opgezwolle in hun hitsingle uit 2003 al zong: we gaan naar het verre oosten! Logischerwijs rijst dan de vraag wat een club in zwart-wit gehulde zuiderlingen en één kalende local daar te zoeken hebben. Het antwoord: mister Moneyman van de T.H.D. heeft zijn aandelenportefeuille enigszins doen slinken om wat kapitaal vrij te maken voor het op dat moment al meest enerverende 21 diner van 2024. Naast het kapitaal van dhr. Stift zelf scheen per slot van rekening ook de deurenbusiness van vadertje Es flink in de lift te zitten, wat betekende dat er moest worden afgereisd naar het verre Gaanderen om beugels te poppen in de door Stift zelfbenoemde Playboy Mansion van het Oosten. Plezier gegarandeerd! 

Waar de meesten uitkeken naar de gezelligheid, het lekkere eten en bovenal de beugels Grolsch, vroeg een enkeling zich vooral af in wat voor (al dan niet te strakke) jurk de oudste telg van de familie Es zich gehesen zou hebben. Eenmaal op locatie aangekomen werd Willem zodoende “goed gezet” en was de tuin omgebouwd tot een Michelintent avant la lettre. In de hoek hadden zich enkele verdwaalde Gringo’s verzameld die de genodigden van planken vol lekkernijen wisten te voorzien. Allemaal leuk en aardig natuurlijk, maar waar het de PIOT’ers heren aan “tafeltje 1” voornamelijk om te doen was, was uiteraard de vulling van de koelkast. Terwijl Brum en Ploert dit schouwspel met leden ogen aankeken en snel nog een extra partijtje wijn voor hun eigen diner bijbestelden, was de wijsheid inmiddels dan ook wel in de kan. 

Omdat Peije het liefst had dat zijn ouders zo min mogelijk over zijn Braque tijd te horen kregen, had hij voorzorgsmaatregelen getroffen door de speeches van de Praeses en de lichting helemaal aan het einde van het diner te doen, in de hoop dat Brum en Klink dan nog net een tikkeltje onverstaanbaarder (en langzamer) brabbelden dan voor hen gebruikelijk is. Zijn vader daarentegen begon met een mooie doch beladen speech over Stifts kindertijd, maar over kinderschoentjes van Louboutin werd tot ontsteltenis van de aanwezigen geen woord gerept. 

Nadat iedereen voorzien was van de eerste gang was het de beurt aan FC Knudde VVG’25 Zaal 1. De aanvoerder richtte een speech tot de leden, waarvan de huidige Praeses enkel maar kon dromen, maar gelukkig voor hem had Stifts plan gewerkt. 

Toen Braque aan de beurt was om te speechen was het niveau namelijk al op dergelijke wijze gekelderd, dat Moffel op het punt stond om zijn mollentaakje te gaan vervullen om het nog ergens op te duikelen. Zodoende prevelde Klink wat ongemakkelijke zinnen over een ‘work hard play hard’ mentaliteit, tegenover een man die zich de afgelopen maanden bijna 24/7 in de UB heeft begeven.  

Tot slot de liederen nog, en ondanks dat de eeuwige klooien van ’21 met een liedje van Roxy Dekker hoopten makkelijk te kunnen scoren, zou Braque Braque niet zijn als niet het meest ordinaire nummer de avond zou tekenen. Maar goed, credit where credit’s due: liedjes over het al dan niet actief zijn van lil’ Stift, dan wel Stifts tong kunnen bij voorbaat al wachten op het predikaat ‘banger’. 

En zo schudden we de tent uit om na het diner de weg te vervolgen naar DTC. Na een korte treintocht en enigszins toeristische wandelroute bevond men zich ineens in dé uitgaansstraat van Doetinchem. Helaas werd het plan om naar de ziekste toko te gaan verijdeld door Rintje en Moto die midden op straat een open sollicitatie voor de UFC tentoonstelden.  

Desondanks is er tot in de late uurtjes gefeest in de overige kroegen die op kruipafstand lagen. Na koortsachtige zoektochten naar taxi’s, besloot Rintje eenmaal terug in Gaanderen om nog even de Grote Rintje Show op te voeren en gehuld in ‘de nieuwe kleren van de keizer’ op straat te gaan liggen, waarna hij op de valreep van een agressieve smurf nog een paar tikken kreeg, omdat hij smurfin voor dame van lichte zeden had uitgemaakt. 

Ach, eind goed al goed en na een nachtje vertoeven op leeggelopen matjes kon men met hun ziel onder de armen de aftocht blazen terug naar het zuiden. Stift en de familie Es enorm bedankt! 

“Hij beft ze wel, ze pijpt hem niet!”

Hoewel Plato binnen de T.H.D. recent voornamelijk in een negatief daglicht wordt gezet door het huidige Heldenbestuur, organiseert zij ook een elitair weekend waarvan het doel is om van de ene prachtige plek naar de andere te zeilen. Daarom stappen de Helden op vrijdagmiddag in een krappe motorboot, om de komende dagen door eindeloze regen van het ene naar het andere verlaten gehucht te tuffen.  

Dit alles werd voorafgegaan door een reis in compacte auto’s volgepropt met niet alleen zwaargewichtige Braquers, maar ook met bagage, tenten, en een eerlijke verdeling Gigjes. Eenmaal de meedogenloze regen op de weg getrotseerd, kreeg iedereen zin om eindelijk de waterwegen van Friesland onveilig te maken. Het goede humeur verdween echter bij Strüdel toen hij zich realiseerde dat hij drie dagen lang jarig zou zijn, en bij Quen toen hij na drie keer afvaren realiseerde dat de lijnen nog vastzaten. 

Soit, de Helden waren te water en weldra werden de eerste piswedstrijden gehouden op het achterdek.  Zo werd de bemanning overweldigd door de regelmaat waarmee Pørko en Rintje men hun geslachtsdeel tentoonstelde. Verder besloten enkele Helden na enige huivering wegens de weeromstandigheden om te trainen voor de aanstaande triatlon middels een duik in het strontkleurige blauwalgwater verfrissende meer. 

Viel er even een stilte dan klonk het al snel “ouwe hogrider” of “sí maatje, ik loev het” door de boot. Nu Moes ouderejaars is en zijn stempel kan drukken is Braque nu eenmaal zo verworden; een aaneenrijging van onoriginele uitspraken. Ondanks dit cynisme is hij ditmaal de bootsleutels niet kwijtgeraakt in zijn broekzak. Wellicht is dit ook te danken aan kapitein Strüdel Quen, wie autocratie over het roer behield gedurende het weekend.  

Ook te danken aan de kapitein is het onzorgvuldig aanleggen waardoor het besturingssysteem het begaf. Zo ziet u maar weer dat hoge bomen veel wind vangen. Zo bezien is het opmerkelijk dat Moes veel wind vangt. Enfin, een arbeider kwam met gepaste spoed de boot repareren, en met evenzo gepaste klasse onderwierpen de eloquente Helden de beste man aan een gesprek over anussen, piemels, tieten, u kent het wel. 

Later diezelfde dag ging het gezelschap naar een restaurant waar wederom bleek dat we leiden aan een laagconjunctuur. Wanneer Strüdel bij het zien van een wandelende neus zegt dat hij verliefd is en Rintje – wie zegt dat hij niet van one night stands houdt en daarom niet met vrouwen hoeft te praten – tegen de serveerster gaat vertellen over zijn cryptoavonturen, weet u dat er stront aan de knikker zit. 

Na twee nachten onthouden te zijn van basiscomfort herhaalde het circus zich een laatste dag, echter nu zonder alcohol, en de plezierpotentie dat inherent toch al beperkt was, werd zodoende gelimiteerd tot een nieuwgevonden minimum. Had ik al gezegd dat het regende? Wegens dit ongekende succes doen we het volgend jaar weer. 

“Jouw vader staat in de Quote? Mijn vader verdient twee ton.” 

Met het einde van het collegejaar in zicht, brak eindelijk een tijd aan waar zowel de hardwerkende  studenten als het uitgeputte bestuur reikhalzend naar uitkeek: de zomervakantie! Voordat het zover was, wachtte de helden nog een van de meest beruchte avonden van het jaar: de Wisselvergadering. 

Voordat de Praeses voor de laatste keer de vergadering kon openen was het eerste slachtoffer al ‘letterlijk’ gevallen. Na een sprint met een tafel, waar Churandy Martina trots op zou zijn, ging Tût als een stervende zwaan ten onder, met een enkeltje TweeSteden ziekenhuis als gevolg.  

Ook dit jaar was de stemcommissie niet te beroerd om de kandidaat-bestuursleden te voorzien van ingenieuze  opdrachten, om te onderzoeken of zij deze nobele functies in adequaatheid kunnen bekleden. De opdrachten werden met wisselend succes, maar bovenal met een summum van enthousiasme gepresenteerd.  

De uitkomst van de stemming liet nog even op zich wachtten omdat Rintje pardoes was verdwenen. Na een huiverige inspectie door Grind bleek Rintje een kruistocht ‘avant la lettre’ door de gangen van de sociëteit te hebben gelopen en een mooi plekje op de grond te hebben gevonden als rustplaats. Enfin, na de uitkomst van de stemming, die na een Heldiale remise, opnieuw gehouden moest worden, werden de namen van bestuur XXXV onthuld:  

Praeses – Thijs van Weezel 

Ab Actis – Ischa van de Voort 

Quaestor – Miguel den Otter 

Assessor – Luke Kemps 

Wij wensen het nieuwe bestuur veel succes en willen Thijmen Adriaansen, Gijs, Jort de Jong en Philip Diederen bedanken voor hun tomeloze inzet afgelopen jaar! 

Uiteindelijk mocht Rintje ook nog een mooie prijs in ontvangst nemen. Onze enige echte ‘charlatan annex helikoptermannetje’ mocht dit jaar de opperdildo in ontvangst nemen. 

‘Ik moet barfen, maar er komt niks meer uit!’ 

Opschudding binnen het Heldiale Collectief, want zowaar kon Braque zich niet aan een van haar eeuwenoude tradities houden. Dit jaar vond de zomerborrel namelijk een keer niet plaats op de derde zaterdag van juni, doordat het Friese kampioenschap hoe verneuk ik het weekend van zeven Braquers Zeilweekend deze heilige datum in had genomen. Gelukkig is de T.H.D. intussen een progressieve club – kijk namelijk maar eens welke lovende woorden er tegenwoordig vallen over de kledingdracht van DJ Vedorrrr – geworden en werd de borrel gewoon een weekje opgeschoven.

Na een enerverende editie van het Brabantse kampioenschap kannen jatten de Eindejaarscantus reisde het Collectief met de burgerrups af naar Eindhovuh. Aldaar leek de EJC een vervolg te krijgen door de zorgwekkende hoeveelheid cantustafels en live-muzikanten, maar gelukkig bleef dat de uitgedroogde Helden bespaard. Niettemin moest men wel urenlang zien te overleven aan tafels waarop je binnen een minuutje een eitje kon bakken, maar door de aanwezigheid van Floyds dagelijkse nieuwe natte droom werd dat leed een stuk minder erg. Bovendien vlogen de koude witte units en snacks over de tafels met een tempo waar Moes met bewondering naar keek. De wijselijke gesprekken met oud-leden brachten de jonge honden veel bij en de sfeer kwam er heerlijk in. De sfeer was zelfs zo gemoedelijk dat Paddoef aka Mister Moestuin een gesprek voerde met een Labber dat langer duurde dan een handdruk.

Plots verplaatste het spektakel zich van de tafels naar de dansvloer, want aldaar gingen diverse groepen hipsters in de dop met elkaar de dancebattle aan. Vol bewondering keken de Helden naar de imposante moves van achtjarige kinderen die nu al een beter gevoel voor ritme hebben dan Zazoef. Afijn, het maakte de zomerborrel helemaal los en diverse Helden kropen erna dan ook de dansvloer op. Bij de wannabe strandtent bleef het erna ook bijzonder gezellig en werden de laatste waardevolle lessen van LAB aan Braquers meegegeven. Bij het sluiten van Jams & Gems was het voor de Helden ook tijd om het dieptepunt van gentrificatie te verlaten, waarna zoals altijd de handen geschud werden en het collectief terugkeerde naar Tilburg.

“Do you eat vegetarians?”

Weilanden gevuld met koeien, vervelende buschauffeurs en mensen die een vreemde taal spreken. Dit kan maar één ding betekenen, de heren zijn op zeilweekend in Fryslân. Eenmaal aangekomen bij de haven sleepten de heren hun bagage en een kuub Gigjes de boot in alvorens te vertrekken. Nadat kapitein Grind zijn stuurkunsten had getoond besloot stuurfeut Ploert om toch maar het roer over te nemen. Op het water vloeide de Gigs rijkelijk en scheen de zon zo fel dat opnieuw Padde besloot headfirst met kleren aan in het water te springen, ditmaal zónder met zijn hoofd de bodem aan te tikken. Na een overheerlijke vegetarische barbecue waren de zeehelden klaar om de stad twee kroegen onveilig te maken. De avond was gevuld met een pikomlaag, een voor Padde teleurstellende after bij een Friesche meid en een in het water gevallen poging van piraat Heuj om de bestuursboot te enteren.

De volgende ochtend was het collectief al vroeg wakker en na een snel ontbijtje van eerder gebakken burgers gingen zij weer het water op. Wederom werd er veel whisky en nog veel meer Gigjes genuttigd. Al dit zonnen, zwemmen en drinken vergt echter een hoop energie dus de maagjes van de heren begonnen na een paar uur al erg te knorren. Snel stuurde onze stuurman ons naar de dichtstbijzijnde pizzeria om een goede bodem voor de avond te kunnen leggen. Nadat iedereen een vreselijk gore pizza naar binnen had gewerkt, Grind zijn dubbelequatro espresso achter de kiezen had zitten en Moes zijn in Tsjernobyl gevonden ijs op had konden de heren door naar de tweede camping. Hier kwam kapitein Grind tot de realisatie dat een hangmat meenemen niet altijd handig is gezien er in de wijde omgeving geen boom te bekennen was. Net als de vorige avond schoot het gezelschap al snel weer de kroeg binnen waar de verjaardag van Heuj goed werd ingeluid door allround DJ Hielke (bekend van zijn soepele overgang van Abba naar “Defqon Tribute 2023).

De volgende ochtend rolde de heren met een flinke kater uit te tent. Al snel kwamen zij echter tot een schokkende ontdekking, de sleutel van de boot was verdwenen. Men meende zich te herinneren dat Moes deze had meegenomen maar deze had hier, zoals Mark Rutte zou zeggen, geen actieve herinnering aan. Na een paniekerige zoektocht was de sleutel nog steeds niet gevonden dus moesten de heren een andere oplossing vinden. Gelukkig voor hen waren de dames van Nontemba zo vriendelijk om helemaal terug te komen om de boot op sleeptouw te nemen. Op een slakkentembo sputterde het collectief met Nontemba door de Friesche wateren toen werd besloten om een korte zwempauze te nemen om even af te koelen. Hier vond Moes op miraculeuze wijze de sleutel van de boot terug toen niemand keek, waarna Frommel door de grond zakte van schaamte en nooit meer werd gezien. Na een hoop excuses voor de dames vertrok het gezelschap, ditmaal met sleutel, weer naar de haven waarna zij weer terugkeerde naar het mooie Brabant.

“Hé havenlul! Kapitein Iglo!”

Braquers die zonder tegenzin naar België trekken? Nee, dit is niet het begin van een slechte mop. Dit is het 21-diner van Pørko. Gezien de reistijd van zeker 40 minuten voelde Braque zich te elitair voor het openbaar vervoer en besloot iedereen per auto af te reizen naar Hoogstraten – een plek waar welvarende Nederlanders fiscaal heil zoeken. En die welvaart was te merken. Na honderden meters niks behalve villa’s tegen te zijn gekomen, doemde het kasteel van Jurgen en Juutje namelijk op.

Men werd door bedienden met champagne onthaald in een tent waarvan zelfs de TOCK bang van wordt en lichting ’22 spontaan het instinct krijgt om met willekeurige palen te gaan hannesen. Het eten werd geserveerd, de speeches werden gegeven, foto’s van Pørko als fietspompbaby werden getoond en de wijn vloeide rijkelijk toen Padde zijn jaloezie op Frommel niet langer kon bedwingen en besloot dat een hersenschudding zoeken op de bodem van het zwembad de beste manier was om overeenkomsten te vinden. Kort daarna was het niet onze in-house DJ Vedor maar niemand minder dan Loek Perenblix die een collab aanging met het zoveelste bewijs dat de Kempsen te veel geld hebben: Troubadour Rop met een P. 

Nog voordat Padde op slippers het centrum onveilig zou maken, werd Brum – hoe kan het ook anders – in bed gelegd door de gastvrouw omdat hij zo diep in het glaasje had gekeken dat hij geen enkel glaasje meer vast kon houden. Eenmaal op stap bleek het een avond van unicums te zijn: Grind heeft getongd – al zij het met een zweefteef studente van LAS – en Ploert werd door Two-Face de kroeg ontzegd toen hij deze vergelijking met hem deelde. Nadat duidelijk werd dat Hoogstraten niet bekendstaat om de beschikbaarheid van döner om drie uur in de nacht, begon het gezelschap aan de trektocht terug.

Zelfs deze expeditie verliep niet onbewogen, want terwijl iedereen zich een weg baande door de wildernis, heeft Oek zijn autosleutels met het meisje van Grind laten verdwijnen in het hoge riet en wist Stift in hetzelfde riet wederom de afdanker van Pørko te strikken. Bij terugkomst voelde Rintje de noodzaak om aan de gastheer te laten zien welke genitale kunstjes hij in petto heeft. Na dit spektakel aangezien te hebben werd het tijd om de bedjes op te zoeken en iets te dicht tegen elkaar aan te kruipen.

“Gezien Pørko’s formaat vraag je je toch af of Jurgen daaraan ten grondslag ligt of dat Judith gewoon een hele grote –“

Het vierde lustrum van de TOCK is achter de rug en wat was het een ongelofelijk succes. Na een helse opbouwdag van veertien uur waar de Helden zich verplaatsten in de rol van Poolse aspergestekers, kon men om twaalf uur ’s middags het veld openen voor alle gasten Conserva. Op basis van de klachten van vorig jaar, had de commissie een hoop verbeteringen toegepast. Zo stond er achter de rosébar een sopje mocht MDB er ‘s nachts weer een kliederboel van maken, is er riet toegevoegd aan de zijkanten van het veld om Rintje niet meer te laten gluren naar voetballende veertien-jarigen en is er een zes meter brede poort toegevoegd om ook Oek Maas toegang te geven tot het terrein. Het lukte zelfs papa Kemps zonder problemen zijn portemonnee door de poort mee te krijgen. Laatstgenoemde hoopte eenzelfde act te zien als het ringwerpen bij USC en kocht daarom direct de grootste fles om er wat uitdaging aan te geven. Uiteraard bleef het voor dhr. Kemps die middag niet bij één 3L fles.

Na een hectische klopjacht op een muntendief en een nóg hectischer croquettoernooi, won in beide de gedoodverfde winnaar: LAB (a.k.a. zij die de regels begrijpen verbuigen). Ondertussen zat Flaire al te bubbelen in hun kleedkamer en werd het hoog tijd om de tentdeuren te openen. Terwijl eenieder zijn best deed men naar de tent te jagen, stond Mast, die vanwege zijn absentie tijdens de op- en afbouwdag vervelende taken zou krijgen, ondertussen al een paar uur met zijn maten rosé te kappen.

Toen eindelijk iedereen de tent was ingestroomd en de plaskruizen waren overstroomd, kon het feest beginnen. Tijdens het optreden van Flaire kwamen er al snel vermoedens naar boven dat zij hun bubbelbuisjes hadden doorgeslikt en vastzaten als verstekelingen in hun slokdarm. Gelukkig trok instaslet Yes-r de sfeer weer recht met zijn volmaakte show van ware klasse. En na een vruchtbare afterparty was het rond 1 uur tijd om het bed ballenhok op te zoeken.

“Alle sneuneuzen die nu nog op het veld staan, jullie zijn heel triest!”

Op 13 mei was het weer zover: het Braque-datediner! Waar vele clubjes hun datediner laten verpesten organiseren door hun nieuwe klooien, was dat dit jaar voor de Helden geen optie. Maandenlang werd er door menig lid al reikhalzend uitgekeken naar deze heugelijke dag. Zo konden de stagiaires van ’19 eindelijk weer van bil, zou Cryptorintje weer eens tegen een dame interessant kunnen doen over zijn Escobar-esque banden met Gig-mannetje Nino, kon Stift aan de Helden laten zien dat er in gebouw E niet alleen saoie maogden rondlopen en zou Oek zijn geslaagde date van vorig jaar mogelijk toch nog kunnen evenaren. Althans, dat was het idee. Vanwege teruglopende haarlijnen en een groeiende hoeveelheid ongemakkelijke gasten een samenloop van omstandigheden wisten enkele Braquers geen date te vinden, waardoor Stift gelukkig wel een stuk minder flappen hoefde te printen die hij had kunnen misbruiken voor zijn aak tiktok.

Door een gebrek aan een date had Stift wel een vrije avond en kon hij zenuwachtige Strüdel en ThijmTorial aan het werk zetten om de dates te ontvangen op de KB. Schijnbaar hadden de dates een gezelligere borrel dan de Helden in de tussentijd, want de sfeer in het café van de TSV deed denken aan de ambiance bij de gemiddelde koffietafel bij een crematie. Toen de wegen kruisten van de dates bij het gerenommeerde sterrenrestaurant Hofstede de nog wat zat de sfeer er gelukkig een stuk beter in. Bij vrijwel alle dates was er direct een klik te merken, los van Grind die er na vijf minuten alweer achter kwam dat hij en zijn date zich op een ander intellectueel niveau begaven.

Eenmaal aan tafel aangeschoven was de sfeer alweer snel weg toen de datecommissie iedereen verblijdde met allerlei ongemakkelijke opdrachten die je al snel deden denken aan de Crazy 88 die de IC als ‘’communicatietraining’’ bestempelt. Een uur later bleek dat Klink ook wel een communicatietraining kon gebruiken toen hij niet al te subtiel zijn plannen voor de rest van de avond aan zijn date mededeelde. Het personeel zag vervolgens met lede ogen toe dat rustig genieten van de wijn er niet in zat, waarna Strudel op een missie ging die zijn focking lichtingsgenoot hem niet in dank af nam. Nadat de maagjes medium waren gevuld, was het alweer tijd om naar de KB te vertrekken. Hier wachtte een bijzonder huisfeest op de aanwezigen dat achteraf door het Plato-lustrumbestuur zomaar als Huisfeest XXXXXXXXL bestempeld had kunnen worden. Paddoef leerde laat in de nacht dat jaloezie een van de zeven zonden is en Schar werd uiteindelijk wakker met een nog grotere kater dan de andere aanwezigen. Dank en hulde aan de datecommissie; op meer aanwezigen komend jaar!

‘’Ik ga vanavond met jou een rondje lopen door het Wilhelminapark.’’

We begonnen de dag goed! Bij binnenkomst bleek dat Heidi het cadeau van Dhr. Frenken niet had gebruikt vanochtend. Vijf minuten na binnenkomst begon het gezeur; poedersuiker was blijkbaar geen waardig alternatief voor de suiker in de koffie van mevrouw Maas. Ze moest eens weten, drie jaar geleden was er niet eens koffie! Verder was de vader van Job slavendrijver Geurts ontstemd omdat hij zelf zijn brood moest beleggen. Over beleggen gesproken; zelfs de ouders van Josje en Porko waagden zich in het pand dat ze normaal zouden bestempelen als “matig tuinhuisje”. 

Nadat de ouders de sociëteit in geuren en kleuren hadden meegemaakt, was de conclusie enigszins positief: het was meer dan de zuipschuur die men verwacht had. Van de ene zuipschuur naar de andere zuipschuur: Brouwerij de Koningshoeve. Na een degelijke huifkar rit, werd er plaatsgenomen aan de houten tafels en werd er gepraat over onderwerpen die Braqueurs niet gewend waren: de WOZ waarde in de omgeving Raamsdonksveer, de omgang van Belgen in sociaal gezelschap en de volatiliteit van de aardbeienmarkt. 

Na een tour door de brouwerijen – mocht je hem gemist hebben, Jort sr. heeft iedere seconde vastgelegd – werden ouders en kroost vakkundig weggebracht door taxi Badja. Op de KB viel de BBQ helaas in het water en werd na het testen van de tap de stad aangedaan. 

“Heineken wordt hier gebruikt om de ketels mee te spoelen”