Carnaval. Een marathon aan bier, weinig slaap, “gezond” eten, schrob, liederen met diepgaande teksten en gekke outfits. Achteraf zijn er slechts 2 dingen zeker: in de agenda staat een dikke streep door de woensdag, en de portemonnee is leeg. 

Desondanks was de harde kern van Willem II dit jaar weer bereid gevonden om Tilburg en omstreken onveilig te maken. Vrijdagavond werden de festiviteiten op z’n Spaans ingeluid met een kleine kroegen- en pleinentocht, waarbij ook het oud-carnavalsch sjaals-uitdelen op het programma stond. Mede dankzij gulle buien van de medewerkers van cafés Babbus en ’t Vaticaan werden zowel kosten als herinneringen gespaard…

Omdat indrinken slechts een simpele hobby voor kalende mannen is, kon zaterdagochtend het echte werk beginnen. Hier kon ook het grote Mysterie der Pannen- en Krattendieven te Huize Snellius niks aan veranderen. Iets later dan gepland, en zonder kleer- maar zeker met fles-scheuren, belandden enkele Heeren in het immer afgeladen Ballefruttersgat. Nadat de overweldigende optocht weer was gepasseerd sloten Dikke Tom en dhr. Swinkels aan om het feest in d’n Brands voort te zetten.

Zondagochtend. Taai als trekdrop, maar zodra de eerste schrob er in zit gaat het weer als een tornado. De enige echte carnavalsvereniging van Tilburg staat op het programma, en bij binnenkomst blijkt al gauw dat vele externen hun weg hebben gevonden naar de Schouwburgring. Of het iets met de lage bierprijs te maken heeft blijft vooralsnog een mysterie… Evenals het feit of er schobbejakken danwel kwajongens danwel Utrecht-hooligans in rook opgingen op de koningsrots.

Verandering van spijs doet eten. Maar dat terzijde, de maandag was het toneel voor een klassieke streekderby en ging men op bezoek bij onze wit-rood-geel gekleurde Brabantburen te Oeteldonk. Na wederom een optocht, met zon in overvloed, en een treffen met de gehele familie van der Maat, was het tijd voor, jawel, een kroegentocht. De eerste underground graffitibunker, voorzien van 40.000 watt tl-buizen, langharig tuig en snuivende vleermuizen, viel niet in de categorie ‘beste carnavalskroeg 2012’. Vervolgens deden we een heuse grot aan, waar sfeer geen prioriteit kende, en ondanks de gezellige aanblik van bakstenen verkasten we toch maar. Uiteindelijk kregen we dan toch onze eieren voor het geld in ’t Pumpke. Een kroeg, waar de vrouwen nog vrouw zijn en het bier koud, en gevuld met munten. Verf vloog in het rond in de afgeladen kroeg, er werd gebouncet in de tent, en we hadden de eer een vrouw van achter in de veertig op sleeptouw te nemen. Eenmaal afgeschud trok het gezelschap zich weer terug richting 013. Dat het feest nog moest beginnen was duidelijk; Rinus was immers nog niet binnen! Niet veel later was de Stoffel gevuld met bardansers, hevig kopkluiven, de buik van Rinus, feestvreugde en gul personeel. Een ‘godlike‘ einde van de avond ontbrak tevens niet.

Het zat er bijna weer op, maar niet voor de klassieke Kuukse Kroegentocht was volbracht. Er stond een bus, en dus konden Conserva, Braque en bijna het Donar onder vurige leiding van dhr. Verhoeven richting Cuijk vertrekken. Klooi Bubba besloot een boekje open te doen over zijn iets te mannelijke escapades van de nacht ervoor, maar ook dat mocht de pret niet drukken. Eenmaal in Cuijk volgden al gauw de gezellige carnavalsmuziek stampende beats en voor je het wist waren menig Braquer elkaar kwijt, te jonge meisjes onder trailers vandaan aan het trekken, aan het stiften of AVC’ers aan de mouw aan het sjorren. Het was weer zeer geslaagd!

Carnaval. Een marathon aan schrobbeler, veel feest, nacho’s, vertier, anders geaarde personen, koene ridders, vedettes, koeien en ananassen. Achteraf zijn er slechts 2 dingen zeker: het was weer supermooi, en volgend jaar gaan we weer!

Waar rook is…