admin

Wake up call

November 2, 2021

*** Alhoewel het de afgelopen tijd angstvallig stil is geweest op de Braque site,  is er weer veel gebeurd in de wereld van het meest Heldiale dispuut van Tilburg. Zo was het 27 januari jongstleden weer tijd voor de goedheiligman om zijn boot rechtsomkeert te laten maken, speciaal om Braque te belonen met zorgvuldig uitgekozen cadeaus en uitgebreide gedichten. Onze dank gaat uit naar kutklooi Cleo, die deze happening uitstekend heeft laten verlopen. Tenminste, toen hij uiteindelijk arriveerde, anderhalf uur na de aanvangstijd. Dit mocht echter de pret niet drukken, want door het door de klooi geregelde hoofdpijnbier en de jaarvoorraad LU chocolade koeken die dhr. Beek cadeau kreeg werd het uiteindelijk toch een fantastische avond. De strop in de achtertuin van But bleek dus uiteindelijk niet nodig, en Cleo mocht zijn eigen kuil dus weer dichtgooien. Tot slot een moment van stilte voor de Heldiale Flamoes Flamingo, die na een zinderend optreden in de nacht van 27 op 28 januari helaas is verpletterd onder het gewicht van Martijn La G. De Heldiale Flamingo zal bij ons altijd een speciale plek in het hart hebben.

Gelukkig zijn er ook leukere activiteiten de revue gepasseerd de laatste weken. 4 Februari vond namelijk het Buttie Brandpunt Beursspel plaats in café Brandpunt. Deze avond stond zoals de naam al doet raden geheel in het teken van het dalen en stijgen van de drankprijzen. Dat bij een beursspel een (krediet)crisis onvermijdelijk is bleek al snel toen ‘s middags de biertaps niet werkten, en ‘s avonds Buttie met zijn handen in het haar zat omdat de beamer geen teken van leven toonde. Na een lijntje kôôk had Buttie zichzelf echter zo weer onder controle, en kon het feest van start. Onze oprechte dank gaat uit naar damesdispuut Keiretsu, waarmee wij de rest van de avond heerlijk hebben staan borrelen. Wij beloven dat de volgende keer dat jullie ons uitnodigen voor een naborrel in het Keiretsu-huis dhr. van Tankeren zijn poepschoenen thuis zal laten.  

Tot slot wil ik graag nog de carnaval in Cuijk noemen. De Kuukse Kroegentocht staat keer op keer weer garant voor een voortreffelijke dag carnaval. Zo leek het ook ditmaal te geschiedden, toen dispuut Braque in de Intercity richting Nijmegen zat. Waar dit jaar echter geen rekening mee was gehouden was klooimans Cleo. Toen in Nijmegen eindelijk de veel te kleine Sprinter-trein op kwam dagen was hij namelijk nergens te bekennen, wat resulteerde in een half uur langer wachten. Ook eenmaal in Cuijk had Cleo het niet makkelijk, vooral toen hij de volledige pot van een paar honderd euro verloor. Echter maakten het en plein public urineren van dhr. van de Maat en dhr. van Schaik, dansende meisjes op de Braque statafel en de door ons in het dispuut opgenomen plantenbak veel goed en werd het weer een dag in Cuijk om vooral snel te vergeten.

Het verhaal van een eenzame klooi, in retroperspectief

January 15, 2009
*** 2009 was een goed jaar. Figuurlijk gesproken is een goed begin het halve werk, en zo geschiedde, middels de tweede helft van de oud & nieuw -viering van Braque. Niet de gehele selectie was aanwezig, maar dat mocht de pret niet drukken. De hierop volgende nieuwjaarsborrel bij Plato was geen drukke, maar wel plezant. Zes januari mochten de klooien weer aan het werk. Alhoewel, klooien? In ons aller geheugen gegrift is nog de herinnering aan twee klooien, die voortijdig het veld hadden geruimd. De aanstelling van Tias was altijd al een risicovolle geweest. Prioriteiten waren de grondslag voor zijn val geweest, wat tevens voor Pepijn gold, hoewel zijn desertie als een donderslag bij heldere hemel kwam. Klaarlicht is een woord met twee zijdes.

Klooi Cleo, die ookwel als "Freek" wordt betiteld, meestal in het meer dagelijker leven, hoewel uiteraard enigszins subjectief, stond echter nog fier. Bestuur en sport, dat waren zaken waar hij zich niet actief mee moeide, een bof voor ons allen. Het is niet voor niets dat hier het citaat: "Gezegend zijt hij, die geluk op een prettige wijze weet te combineren" op zijn plaats is. Freek liet zich niet van de wijs brengen door dergelijke decepties, daar deze dan de doldwaze datumregen die daarop volgde ook met wat aan gezelschap resteerde kon voltooien.


Of dit een gemakkelijke aaneenschakeling van gebeurtenissen en treffens was of niet, is wel gebleken. Zonder te spoilen was een der hoogtepunten het einde van de maand Februari. Hierin vond niet alleen de carnaval plaats, waar menig Braquer verraste en verrast werd in allerlei zin door vertoningen in de vorm van kostuums e.d. Hilariteit alom aanwezig in deze dagen en het is jammer te noemen dat deze zo vlak voor de door sommigen betitelde als ‘nu al legendarische’ reis naar Riga. Overschaduwen is een groot woord, alsook relevant. Deze reis reminiscerende, ontspringen tranen, lachstuipen, spreekwoordelijk schaamrood, schampere sneren, gebruuskeerde imitaties, blauwe dijen en torenhoge emoties de dans niet. Sinds een jaar met Braque leuker is dan meeste dierentuinen en interessanter nog dan de zondaghalfmiddag van de gemiddelde d’Artagnanner, hoeft niet vermeld te worden dat in de aanloop naar de zomer vele jolijte zaken de revue gepasseerd zijn, met als uniek event de presentatie van de nieuwste lichting van 1.  Nu een nieuw hoofd Braque sierde, en dat immer doet, kon er alweer gewerkt worden aan een nieuwe generatie Beagles.

In quantiteit zou de vorige lichting best overtroffen mogen en kunnen worden, vandaar dat een waar scala aan persoonlijkheden zich schoorvoetend meldde bij de 1e borrel. Nog bruisender dan een biertje was de 2e borrel, toen de mannen zich van de jongens onderscheidden. Verheugend nieuws was er dus voor enkele uitverkorenen, die weldra hun eigen beproevingen aan levende lijve mochten ondervinden.  

Zo kon de vicieuze cirkel, een zeer plezierige cirkel die elke keer weer op een andere manier eenzelfde resultaat opleverde, weer beginnen. Weer een jaar Braque, moge 2010 het vorige jaar proberen te evenaren! 

Door Cleo

De spannende avonturen van Cleo: hoofdstuk 1

October 19, 2021
*** Hallo allemaal, welkom bij de eerste aflevering van de spannende avonturen van Dora, Cleo & Juul! In deze documentaire kunt u de gebeurtenissen rondom dit aparte duo individu stap voor stap volgen. En vandaag hebben we gelijk al het verslag van een grootse gebeurtenis voor u in petto. In de nacht van 8 op 9 december jongstleden werd voor dit individu namelijk een droom werkelijkheid: hij mocht zichzelf vanaf dat moment voorstellen als zijnde klooi van Tilburgs Heldiaal Heerendispuut Braque. Hoe dit zover kon komen is velen nog een raadsel, omdat het er na een symfonie van gezwets, gefaal, ge-euh, Breezers Ananas en donorvoorlichtingen niet zo rooskleurig uitzag voor beagles Tias van Moorsel, Freek en Pepijn van Geel. Hoever hij gaat komen is dan ook nog maar de vraag.
Desalniettemin willen wij hem veel succes en sterkte wensen. Mocht u uw steunbetuiging willen uiten, dan verwijs ik u graag door naar het gastenboek. En geloof me als ik zeg dat hij die tekenen van medeleven hard nodig zal hebben…

Sinterklaasje dankjewel…

December 7, 2008

*** Trek maar dikwijls aan de bel. De goede lieve Sint had ook dit jaar weer iets meegebracht uit Spanje. Op 5 december jl. zeiden namelijk drie tot nu toe natte herders ‘ja’ op de uitnodiging om bij Braque een flinke opvoedcursus te komen volgen. Wellicht binnenkort meer over de avonturen van Freek, Tias en Pepijn…

Borrelpraat

November 2, 2021

*** Woensdag 12 november jongstleden was één van de mooiste momenten in de Platotijd aangebroken voor een select aantal mannelijke eerstejaars: de Eerste Heldiale Braqueborrel. Onwennig en schuchter om zich heen kijkend druppelden de gevraagde jongemannen rond 20.30u het Vaticaan binnen. De door hen gemaakte aanname dat het een rustig avondje zou worden met veel gratis bier werd al snel teniet gedaan, toen zij werden blootgesteld aan een uiterst geïnteresseerde, maar immer kritische, brallende en cynische menigte Braquers. Het feit dat er bij dispuut Braque meer van je wordt gevraagd dan het bekwaam zijn in bier drinken en hier toffe verhalen over weten te vertellen, werd maar weer eens duidelijk onderstreept. Ondanks alle slechte, onverstaanbare uitspraken en foute kledingkeuzes, werd het weer een prachtige avond, die zoals vanouds vroeg in de ochtend eindigde bij de sociëteit van Plato.

Foto’s vindt u alhier.

Hoe dichter bij Dordt, hoe rotter het wordt!

November 4, 2008

*** Na eenentwintig jaren in dit leven, is Buttie nu een stoere vent. Zaterdag, de vijfentwintigste oktober mocht het Braqueriaanse keurkorps weer eens op pad om een geboortestad van één der 21-jarige telgen volledig af te breken. Op invitatie van Dhr.Van der Kroon mocht Dispuut Braque namelijk komen genieten van zijn traditionele 21-diner. Uiteraard moest Dhr. Appelhof op de heenreis al van zich laten spreken. Door zijn eeuwige getreuzel, geneuzel en apathie kreeg hij het voor elkaar om het halve dispuut de trein te laten missen, waardoor het in pak gestoken gezelschap gesepareerd arriveerde in huize But. Iedereen werd netjes ontvangen en we konden direct genieten van een lekker glaasje bubbels, vergezeld van enkele heerlijke versnaperingen.

Speechen hoort er bij, dat weet iedereen maar vooral Dhr.Van Kouwen, dus But moest er ook aan geloven. Zijn zenuwachtige gestamel leverde natuurlijk enkele oerkreten op vanuit de menigte en al snel was duidelijk dat Mevrouw van der Kroon hier absoluut niet van gediend was. Al snel was het eerste slachtoffer van de avond bepaald in de (ronde) vorm van Dhr. Adriaans. Bijna huilend en robbend klooide hij zich door de avond heen, onder het bijna StrafStaffiaanse geweld van Mevrouw van der Kroon. Dhr. Adriaans prees zichzelf dan ook gelukkig toen het nieuwe slachtoffer zich aandiende. Dhr. Appelhof, vanaf heden “Kuifje”genaamd, stapelde fout op fout  en ook hij moest geloven aan de opvoedcursus van mama But.

Het diner, geserveerd in buffetvorm, was wederom heerlijk. Van mosterdsoepjes tot salades,van pasta’s tot chocoladesoesjes, overal was aan gedacht. Met volle magen van het lekkere eten en vooral de ontelbare flessen rode wijn trok het gezelschap de Dordtse binnenstad in voor een onvervalste slemppartij. Na eerst, op verzoek van de Praeses, café de koperen pul te hebben bezocht werd de tocht uiteindelijk zat en gelukkig afgesloten bij café Lekker Belangrijk, alwaar de plaatselijke bevolking ons als een ware attractie beschouwde. Liters bier, kapotte glazen, binnen roken en kapotte tafels waren een greep uit het behaalde resultaat. Dat de betreffende kroeg een week later op de fles ging zal niemand meer verbazen.


Lichting 2006 op de bewuste tafel, vóór deze het begaf

U dacht dat we alles gehad hadden? Neen, natuurlijk niet, we hadden Dhr. Van der Maat namelijk nog bij ons. Op de terugreis besloot Dhr. Van der Maat dat het toilet te ver lopen was en besloot een koffiebeker vol te zeiken. A-motorisch en apathisch als hij is, ging dit natuurlijk grandioos de mist in en hij besloot toen zijn gehele kostuum maar onder te pissen. Bedankt Roel!

Al met al weer een evenement waar we waardig op terug kunnen blikken. Hierbij willen we graag de ouders van Laurens en natuurlijk Mariëtta hartelijk bedanken voor de fantastische avond. We hebben geweldig genoten!

 

Parasolletjes omhoog!

October 9, 2008

*** Op 4 oktober jongstleden vond de tweede editie van de Braque ouderdag plaats. Aangezien But dit jaar in de organisatie zat moet het beestje natuurlijk weer een andere naam krijgen en ging dit evenement door het leven als Braque ouder- en kroost dag. Na het overweldigende succes van twee jaar geleden, waarvoor nog grote dank aan de toenmalige organisatoren, was de druk hoog voor het comité.

Allereerst werden de opvoeders ontvangen te sociëteit Akademeia alwaar zij konden genieten van een kopje koffie en een plakje cake. Vervolgens werd er een zinderende quiz gespeeld waarbij geen punten werden verdeeld, geen winnaars werden uitgeroepen en geen prijzen werden uitgereikt. De ouders kregen vragen over de leden van het Dispuut voor de kiezen, de quizmasters probeerden dan zo vaak mogelijk het antwoord te verklappen en de ouders konden antwoord geven door, hoe kan het ook anders, gekleurde parasolletjes in de lucht te houden.

Na dit hilarische spektakel togen Braquers en opvoeders richting het Vaticaan om te genieten van een heerlijke wijn- en kaasproeverij. De een luisterde aandachtig naar het verhaal van de sommelier, de ander probeerde gewoon zoveel mogelijk dure wijn in drie kwartier naar binnen te klokken. Na al deze lekkernijen konden we weer terug naar Plato alwaar Chefkok van Beurden samen met zijn hulpje van Tankeren een fantastisch buffet hadden klaarstaan. Jammer dat de klooien de gerechten serveerden en uitlegden waardoor de “Bruchetta met tuinbonen-mint mousse met daarop een stukje buikspek” verwerd tot een “toastje met groen spul en vlees.” Na het eten werd er nog heerlijk geborreld en uiteindelijk zorgde dhr. Niekoop ervoor dat we de ouders niet eens hoefden te verzoeken om naar huis te gaan. Na zijn ellendig lange en saaie praatje over niks ging bijna iedereen namelijk zelf al. Gelukkig stond het barteam te tappen zodat de overgebleven aanwezigen (behalve de exitter) een fantastisch slot van de avond beleefde. Tot slot willen we nog een paar mensen bedanken. Allereerst Roel van der Maat, voor het passen op Winston, verder natuurlijk alle ouders voor hun aanwezigheid en in het bijzonder John Wolfs, voor het volhouden van de slempartij, het eruit zuipen van alle ouders en enkele Braquers en voor de schitterende anekdotes. Last BUT not least: de organisatoren voor het neerzetten van wederom een heerlijke dag.

Bedankt jongons en ouders: tot over twee jaar!

Foto’s vindt u alhier.

Kumbaya my lord!

October 9, 2008

*** Vroeger, toen er nog wereldoorlogen woedden. Vroeger, toen Boer Koekkoek nog macht had. Vroeger, toen je nog frietjes voor een nikkel kocht. Vroeger, zo’n zes decennia geleden, begon Bas Rombouts met studeren. Naar eigen zeggen heeft Bas zelfs in het derde jaar van zijn rechtenstudie de tweede wereldoorlog meegemaakt. Colleges in het Duits en bloembollen in de mensa, u kent het wel. Na een ellenlange periode van bier drinken, scoutingcrap, bootje varen, chillen, kampvuren, hippie-gedoe, heel veel blowen en vooral niet studeren besloot Rombouts dan eindelijk om er maar eens een eind aan te gaan breien. Eerst nog even een studievakantie in Zweden en toen toch maar de boeken in. Dat Bas “heus niet dom is” hebben we inmiddels wel gemerkt, daar zijn scriptie over indigenous peoples beloond werd met een dikke vette 9! Van Graafeiland eat your heart out!

Eindelijk was daar dan ook het moment dat Professor Rombouts iets terug kon gaan doen voor het dispuut. Na jarenlang verantwoordelijkheden ontlopen, systematische afwezigheid en ernstige vormen van lamtakkerij kregen we de kans om ons van de wereld te drinken op kosten van de professor. Het werd een mooie borrel, waarvan de rekening naar verluidt ongeveer 80 euro bedroeg.

Of we Bas Rombouts gaan missen? Wat denkt u zelf…

De ene dikkerd het bestuur uit, de andere er weer in

November 2, 2021

*** 15 September jongstleden was ons kleine michelin-mannetje Bram Adriaans EINDELIJK klaar met zijn bestuursperiode binnen Plato. Deze dikkerd mag terug kijken op een mooi en succesvol jaar, inclusief barrekeningen van ruim 450 euro per week en een ongekende hoeveelheid vrouwelijk schoon welke afgelopen jaar is gevallen voor zijn obese, maar in bestuurspak gehesen en daarom toch wel interessante, verschijning. Wij mogen dhr. Adriaans dan ook feliciteren met het behalen van de felbegeerde Seven In A Row ™ status als het aankomt op het aantasten van de integriteit van een groep vrouwen, gelieerd aan hetzelfde damesdispuut…

Daarnaast bleek tijdens de meest recente Heldiale Braque vergadering dat Bram tegen alle verwachtingen in maarliefst 700 gram is afgevallen in het afgelopen bestuursjaar. Hoewel op dit moment in het St. Elisabeth ziekenhuis zijn bloed wordt onderzocht op sporen van doping, en wetenschappers van CERN middels een deeltjesversneller onder valse voorwendsels de verlaging van Brams vetpercentage proberen te verklaren, kunnen we gelukkig wel stellen dat deze gewichtsvermindering hem nog niet af is te zien.

Het Heldiale Braque zou het Heldiale Braque niet zijn als zij ook niet het komende collegejaar weer een capabele bestuursman zouden aanbieden aan onze vereniging. Het gaat dan natuurlijk om niemand minder dan Mark ‘la panse’ van Schaik, die komend jaar de functie Penningmeester Sociëteit zal gaan bekleden. Ook dit jaar zijn er weer vele weddenschappen geplaatst over het eindgewicht van de door ons aangeleverde bestuursman, en wij willen Schaikie dan ook naast een succesvol bestuursjaar veel succes wensen met het behalen van zijn eigen streefgewicht!

 

Dies XVIII

September 10, 2008

*** Afgelopen zaterdag 6 september 2008 vierde het Heldiale Braque haar achttiende verjaardag. De dag begon rond 13.00u vanzelfsprekend met een glas ijskoud goudgeel vocht, alvorens de LAB’ers een rondleiding kregen van niemand minder dan onze Dikke Tonnie door Platopand Akademeia. Nadat onze dikke vriend het hele pand voor hen ondersteboven had gekeerd, was het tijd voor wat Brain Training. En wel in de vorm van een pubquiz waar menig quizmaster jaloers op zou zijn geweest.

Na een paar uur van onverstaanbare muziekfragmenten, breinbrekende sportweetjes en een heleboel valsspelende Braquers, was het tijd om een goede bodem te gaan leggen voor de rest van avond. Daarom vertrokken wij naar het Vaticaan, waar er voor ons een uitgebreide vijf gangen barbeque was voorbereid. Toen de magen gevuld waren was het tijd om allen in Braque-waardig oranje tenue af te reizen naar Eindhoven. Roel van der Maat had daar namelijk ter ere van onze dies een oefeninterland geregeld tussen Nederland en Australië.

Na vanuit onze business seats ongeveer 60 minuten lang een falend Nederlands voetbalteam aanschouwd te hebben, werd het tijd nog wat quality time door te brengen bij Cafe Thomas, waar we nog heerlijk hebben kunnen vertoeven op ons indoor privé-balkon, en ook nog wat onwetende Eindhovense tienermeisjes het hart op hol brachten door onze verschijning in uniforme oranje kledij.

Uiteindelijk sloot ook Thomas haar deuren, en kwam een aantal Braquers tot de conclusie dat er geen treinen meer reden. Gelukkig heeft onze vriend Harry de treinconducteur van elke stad wel het nummer van één of andere Manolo in zijn telefoon staan die ons uiteindelijk voor weinig geld naar huis wilde brengen. Er mag dan ook teruggekeken worden op een in alle opzichten succesvolle dies.